فکر می‌کنم یک چیزهایی را در زندگی نباید از دست داد. چیزهایی که دارایی‌های ارزشمند هرکسی می‌تواند باشد. باید مراقب بود که همین‌ها را از دیگران نگیریم.
تنهایی
هرکسی می‌تواند انتخاب کند تنها باشد. تنها شدن و نه ترک شدن به اندازه نفس کشیدن حق هر کسی است. در تنهایی انسان‌ها خلق می‌کنند. در تنهایی خودشان را پیدا می‌کنند. در تنهایی طرح زندگیشان را می‌ریزند و خودشان را برای حرکت آماده می‌کنند.
عشق
عشق مسیر کمال انسان است. عشق چشمان ما را به دنیای نادیدنی باز می‌کند و باعث می‌شود بی‌کلمه گفتگو کنیم. عشق یعنی فراتر از خود رفتن و جستن چیزی والاتر از نیازهای فردی. گاهی ما برای فرار از ترس‌هایمان اسم ارتباط را عاشقانه می‌گذاریم. شاید تعریف ناخوشایندی باشد اما انسان با ترس‌هایش برای بقای خود می‌جنگد و آن ترس‌ها را تبدل به ارزشی بزرگ‌تر می‌کند. عشق را نباید از دست داد چون ترسناک است و چون زیباست. عشق ما را به فرای خودمان می‌برد.
آزادی
آزادی را شاید از دو بعد بتوان نگاه کرد. مفهوم عینی آزادی که بهترین مثالش آزادی‌های اجتماعی است و مفهوم ذهنی آزادی که حق تفکر کرن و بیان تفکرات است.
آزادی یعنی کاری نکنیم که دیگری روبروی ما خودش را سانسور کند. یعنی ما مالک فکر دیگری نیستیم و نمی‌توانیم و نباید فکر انسان‌ها را تسخیر کنیم. جایی که قدرت تفکر و آزادی فکری خود را از دست بدهیم، امید به ادامه دادن را گم کرده‌ایم.
گفتگو
گفتگو آنقدر برایمان طبیعی شده که ارزش آن را درک نمی‌کنیم. گفتگو موقعیتی است که انسان بخشی از وجود خودش را با ادای کلماتش در دیگری پیدا می‌کند. گفتگو بستر انتقال احساس است. ما با گفتگو احساساتمان را بروز می‌دهیم و با تاثیرش روی مخاطب دوباره درباره خودمان نتیجه‌گیری می‌کنیم.
سکوت
همانقدر که گفتگو ارزشمند است، سکوت هم با ارزش و مقدس است. اینکه بتوان سکوت کرد و فرصت سکوت کردن داشت. سکوت در تنهایی شاید چندان معنی نشود. در تنهایی سکوت شانس حضور بیشتری دارد. اما سکوت در کنار دیگری و در یک جمع تعریف می‌شود. در سکوت اختیار نهفته است. اختیار نگفتن کلمات.
نوشتن
نوشتن مجسم شدن افکار است. نوشتن را نباید از دست داد چون فرشته‌ی نجات انسان است از میان پیچیدگی‌ها و گفتگوهای ذهنی. وقتی نوشتن و تنهایی ترکیب می‌شود، انسان خودش را بازآفرینی می‌کند. در هر نوشته، به هرشکل، نویسنده (نه به‌معنای حرفه بلکه کسی که می‌نویسد) خودش را دوباره از نو می‌سازد. با نوشتن همه کلماتی که به‌سادگی بر زبان جاری نمی‌شوند را می‌توان بیرون ریخت.
پرسش کردن
برای اینکه استقلال کسی را صلب کنی همواره برای پرسش‌هایش جواب‌های آماده داشته باش.
کم کم آن فرد قدرت پرسش‌گری و تصمیم‌گیری خود را از دست می‌دهد و وابسته می‌شود. بخش عمده‌ی انگیزه حرکت انسان‌ها روبرو شدن با پرسش‌ها و جستجوی پاسخ است. انسان‌ها در مسیر جستجو رشد می‌کنند و نه در به‌دست آوردن پاسخ‌ها. بنابراین اگر قرار است کمک کنیم کسی رشد کند بهتر است کمک کنیم پرسش‌هایش را شفاف کند و اگر قرار است خودمان رشد کنیم بهتر است همواره پرسش‌گریمان را مقدس بدانیم.
شما چه مواردی را اضافه می‌کنید؟
فکر می‌کنم بشه پیش‌رفتن/ساکن نبودن رو هم به این لیست اضافه کرد.
سلام و احترام
چقدر نکات ریز و در عین حال مهمی که برایم جالب بود را مطرح کرده اید . . .
انتشار این مطالب می تواند کمک زیادی به هم وطنانمان کند تا از زندگی بهره هر چه بیشتری ببرند و کمتر متضرر شوند
سپاس
امید مربی! امید
امید به نظرم مهمترین چیز است که اگر از دست رفت، بقیه موارد هم از دست می‌روند.
و خیلی از ماها از سال 88 دیگر امیدی به زندگی شاد و رو به جلو نداریم.
امید آن چیزی است که اگر نباشد، صبح‌ها از خواب بلند نمیشی
نبودش، وجود دیگران را برایت بی اهمیت و بی تفاوت می‌کند
نباشد، به چه انگیزه‌ای ، خودشناسی کنیم؟
امید نباشد، به چه انگیزه‌ای هر روز سر کار برویم؟ تکرار بی فایده زندگیست
امید به یک آینده خوب و روزهای بهتر چگونه بازمی‌گردد؟
احترام یا حرمت به خویشتن
نه به کسی بی حرمتی کنیم و نه نپذیریم به ما بی احترامی شود.
من گزینه نوشتن را خیلی دوست دارم
احساس می کنم وقتی می نویسم انگار وارد دنیای دیگری می شوم و همیشه سعی می کنم بنویسیم
فکر می کنم شاید بتوان یک گزینه ترکیبی هم اضافه کرد
تفکر در تنهایی
من همیشه این حالت را دوست دارم ، بعضی وقتها باید تنها بشینیم و به تنهایی عملکرد خودمان را مرور کنیم و کمی به اهداف زندگی خودمان بیندیشیم
تشکر زیاد از جناب مهرانی عزیز
مرسی برادر به خاطر تاکید به خواندن و نوشتن
مثل همیشه مطلب جالبی بود.
ممنون از مربی.
دوستان هم نظرات خوبی داشتند.
به نظر بنده هم انتخاب رسید که شاید در بطن آزادی باشه.
ما آدما نیاز به انتخاب کردن داریم و اگر انتخاب نباشه روزگار سخت میشه.
یک سال از آشناییتون میگذره دوست عزیز
امسال اون جریان کوله پشتی به راه نیست؟
یک سال از آشناییتون میگذره دوست عزیز
امسال اون جریان کوله پشتی به راه نیست؟
چقدر عشق و تنهایی سخته انقدر بهت فشار میاد و واقعا ازت یه انسان جدید میسازه
بنظر من چیز دیگری را که نباید از دست داد توجه به داشته های معنوی و مادی است که تو زندگی داریم . یعنی شکرگزاری را نباید از دست بدیم . شکرگزاری کلید حفظ آرامش و رسیدن به خواسته ها ی بیشتر است .