با قلبت ببین و با چشمت صدا کن!

قلب‌های شما چشم دارند و می‌توانند چیزی‌های عجیبی را ببینند. چیزهایی که چشمان شما نمی‌بینند. یا حتی برعکس. چشمان شما چیزهایی را می‌بینند که

قلب‌های شما چشم دارند و می‌توانند چیزی‌های عجیبی را ببینند. چیزهایی که چشمان شما نمی‌بینند. یا حتی برعکس. چشمان شما چیزهایی را می‌بینند که قلب شما آنها را نمی‌بیند. زندگی اینطور است. چیزهایی را باید عمیق دید و چیزهای دیگری را گاهی نباید دید. همانقدر که ما به نگاه دقیق نیاز داریم به کوری هم نیاز داریم. آیا هرگز خواسته‌اید که با قلب خود کسی را ببینید؟

چشم‌های شما زبان دارند. آوا و آهنگ دارند. چشم‌های شما می‌توانند کسی را صدا بزنند و می‌توانند کسی را برانند. چشم‌های شما می‌توانند حرف‌هایی را بزنند که زبان شما توانش را ندارد. می‌توانند احساسی را منتقل کنند که هرگز زبان شما نمی‌تواند. آیا هرگز خواسته‌اید با چشم‌های خود کسی را صدا کنید؟

شاید از من بپرسید که چطور باید با قلب دید و با چشم صدا زد؟

نمی‌دانم. واقعا نمی‌دانم. حتی نمی‌دانم که دستور نوشته شده‌ای داشته باشد. از نظر من دیدن با قلب و صدا زدن با چشم یک تصمیم است. شما در لحظه‌ای تصمیم می‌گیرید که کسی را با قلبتان ببینید و می‌بینید و کسی را با چشمتان صدا بزنید و می‌زنید. همه‌اش همین است. در یک لحظه اتفاق می‌افتد. شاید هرچقدر بیشتر این تصمیم را بگیرید قلبتان بهتر ببیند و چشمتان بهتر صدا بزند. حتما هم باید همینطور باشد. تمرینی که در ادامه تصمیم می‌آید جادو می‌کند.

اما وقتی با قلب خود می‌بینید، آدم‌ها بی‌نقاب می‌شوند. پشت رفتارهای سرخوشانه یا آزاردهنده آنها ممکن است کسی را ببینید که زلال‌تر از آنچه هست که نشان می‌دهد. ممکن است آن را رنجور ببینید. ممکن است بخواهید در آغوش بگیریدش و به او بگویید که دردهایش را می‌فهمید. وقتی قلب خود را باز می‌کنید انگار که تمام دیوارهای ساخته شده اطراف آن آدم به‌پایین فرو می‌ریزد و او عریان می‌شود و شما واقعیت او را می‌بینید. گاهی لازم است که واقعیت آدم‌ها را ببینیم. برای کنارشان ماندن یا از آنها عبور کردن باید واقعیت آدم‌ها را دید. باید قلب‌ها را باز کرد و با قلب‌ها به آنها نگاه کرد.

زمانی‌ هم که قرار شد بمانید یا بروید چشمان شما صدا می‌زنند، حرف می‌زنند، به آغوش می‌کشند با برای ماندن یا برای خداحافظی کردن. چشم‌های شما همه حرف‌ها را می‌زنند. نگاه، اتفاق عجیبی است در روابط انسانی. از گفته‌های چشم‌ها نباید به‌سادگی عبور کرد.

بنابراین با قلبت ببین و با چشمت صدا کن! سخت‌ترین آدم‌ها در مقابل قلب‌ها و چشم‌ها عریان می‌شوند. با قلبت ببین و با چشمت صدا کن تا بدترین آدم‌هایی که هر روز از آنها فراری بودی را دوباره به آغوش بکشی تا انتخاب کنی که کنارشان بمانی یا ترکشان کنی. این حس سبکی و آزادی می‌دهد و آزادی یعنی قدرت.

—————————————————————————————————————————————————— شما می‌توانید مشترک خورا ک این بلاگ شوید و صفحه‌ی من در فیسبوک را لایک کنید. برای آگاهی از خدمات من می‌توانید از صفحه رشد فردی و رشد سازمانی دیدن کنید و یا برای آگاهی از زمان دوره‌های آموزشی عمومی در  خبرنامه آموزشی عضو شوید. من را در توییتر و گوگل+ دنبال کنید.