کوچینگ: چرا می‌خواهید شغل خود را تغییر دهید؟

ممنونم مربی مثل همیشه. مثل همیشه عالی. خوب هم نه! عالی
من در یک سازمان بسیار بزرگ دولتی کار می‌کردم و با 8 سال سابقه کار، دلایلی که مجبور شدم تصمیم بگیرم، شغلم را عوض کنم، که شاید برای خیلی‌ها مشترک باشد را مینویسم:
طولانیست، اما تجربه خودم هست، شاید به کمک شخص دیگری که همدرد من و یک کارمند هست بیاید.
ـ بیمه اجباری نبودم عین 8 سال
ـ بین من و کارمندان رسمی و پیمانی بسیار زیاد تفاوت وجود داشت (ما غیر رسمی‌ها جزو انسان‌ها محسوب نمی‌شدیم)
ـ تاریخ دقیق و مشخصی برای پرداخت حقوق برای غیر رسمی‌ها وجود نداشت (خیلی بده که نتونی روی زمان دریافت حقوق حسابی باز کنی)
ـ میزان دریافت حقوقم، از حداقل یک کارشناس رسمی با مدرک یکسان کمتر بود

به دست آمدن، یک موقعیت بهتر که همه این موارد را داشت در یک حوزه دیگه، بزرگترین دلیل برای مهاجرت بود.
فرمودید:
” چه عواملی باعث شده تا شما تصمیم به ایجاد چنین تغییری بگیرید؟ آیا اگر آن عوامل تاثیرگذار برطرف بشوند شما کماکان مشتاق به تغییر هستید؟”
ابدا، اگر شرایط کاریم تغییر می‌کرد، هرگز مهاجرت نمی‌کردم، اما خیلی وقت‌ها تغییر شرایط کاری، دست من نیست!
تغییر سختی بود، به خصوص بعد از 8 سال انجماد! از صفر، یک حوزه دیگه، با آدم‌های جدیدی که حتی یک بار هم ندیدیشون!
اما مجبور بودم، تصمیم سختی بود. الان پشیمون نیستم. شغل جدیدم، را عاشقانه دوست نداشتم و ندارم، اگرچه رشته تخصصی من هست!
جالبه مربی. تضادها در کنار یکدیگر با هم یا همزمان پشت هم رخ می‌دهند. (من شغل قبلم را دوست داشتم، از کارم لذت می‌بردم، توش مهارت در سطح نرمال داشتم، اما سایر شرایط که گفتم، وجود نداشت. موقعیت بهتری پیدا شد، مجبور بودم به خاطر برآمدن از پس مخارج زندگی، شغلی که دوست داشتم و محل کارم را عوض کنم و به شغلی بروم که هیچ مهارت عملی در آن نداشتم، و از نو با دانش بالای نمودار و تجربه زیر نمودار شروع کنم.)
دقیقا عکس هم!
شغل مورد علاقه و شرایط کاری بد
شغلی که علاقه ندارم و شرایط کاری خوب

کاش یکجا با هم بودند. 😉
اکنون وارد حوزه‌ای شدم، که مهارت عملی در آن نداشتم، تجربه‌ای هم در آن نداشتم، علاقه چندانی هم بدان نداشتم، اما تمام شرایط کاری به غیر از عنوان شغل را که من می‌خواستم داشت. چه باید می‌کردم؟ انتخاب‌های ما خیلی وقت‌ها، بر مبنای عشق و علاقه قلبی ما نیست. بر مبنای گذران امور زندگی است! و اجبار

فرمودید:
“در روند ایجاد یک تغییر همواره باید نگاه کنیم که با مهاجرتمان به موقعیت جدید چه چیزهایی از گذشته به ما چسبیده است و با ما به موقعیت جدید می‌آید”

اکنون بعد از 2 سال، درک کرده‌ام:
برای لذت بردن از نوع کارت، حتی اگر بدان علاقه‌ای نداشته باشی، باید بگردی ببینی چرا؟ چرا مهم است؟ چون چرایی به تو می‌گوید که شاید اشتباه فکر می‌کردی و آنقدرها هم تنفر، دلیل منظقی ندارد، گشتم دنبال چرا؟ پیدایش کردم، اما چگونگی رسیدن به آن چطور باشه بهتره، رو هنوز نیافتم. به ذهنم رسید، شاید بتونم بین این شغل و اون شغل قبلی که داشتم، شاید بشه، نقاط مشترک داخل 2 دایره که همپوشانی دارند را یافت. جالب بود برام. وجود داشت!
چند نقطه مشترک بین 2 شغل که هیچ ربطی در ظاهر به هم ندارند وجود داشت! باورم نمیشد مربی. سعی کردم روی اون ناحیه ها تمرکز کنم، شاید بتوانم از شغل فعلیم راضی بشم. رضایت حاصل نشد، اما دیگر بی علاقه گی و بی حوصلگی هم نبود. اون ناحیه ها، باعث می‌شوند، تلاش تو برای رسیدن به مهارتی که شاید یک روز باعث مهاجرت بعدیت به آن شغل ایده آل با شرایط ایده آل شود، متوقف نگردد. اون ناحیه‌ها به تو امید میده که شاید یک روز، بتونی حتی اگر سالها زمان ببرد.
در هر صورت هنوز نا امید نشدم، عاشق کارم نیستم، اما ازش بدم هم نمیاد. به امید روزی که بتوانم شاید، شاید، یک روز بتوانم به آن شغل مهاجرت کنم، روی ناحیه‌های مشترک تمرکز دارم.
امید تنها و تنها چیزی هست، که اگر از دست برود، هیچ چگونگی، چطوره باشه بهتر نمیتواند به ما در رو به جلو حرکت کردن کمک کند.
دارم سعی میکنم، در کارم: بتونم هر روز چیز جدیدی کشف کنم، مطالعه می‌کنم تا بیشتر بفهمم. اما ایمان دارم، هیچ چیز قطعیت ندارد!
چه حیف که نتونستم بیام این هفته و بودنتان را سپاس