بهعنوان یک مدیر حتما رضایت پرسنل برای شما اهمیت دارد. اما زمانهایی هم وجود دارد که شما با پرسنل ناراضی روبرو میشوید. این نارضایتی ممکن است دلایل مختلفی داشته باشد. از مسائل مالی گرفته تا مسائل فرهنگی در محیط کار.
معمولا مدیران، نارضایتی پرسنل را سعی میکنند با بهبود عوامل بیرونی مرتفع کنند. مثلا افزایش حقوق یا پرداخت پاداش یا تغییر مسئولیت و سمت و … اما در این مرحله یک حلقه همیشه گم میشود و آن شخصیت و رفتار خود مدیران است. زمانیکه پرسنل شما احساس نارضایتی میکند چقدر به این موضوع فکر میکنید که ممکن است منبع نارضایتی خود شما باشید؟ چقدر به این فکر کردهاید که ممکن است رویکرد و روند حرکت شما باعث نارضایتی شده باشد و فرد سعی میکند نارضایتی خود را با استناد به عوامل دیگر نمایش دهد؟
برای اینکه سعی کنید تاثیر و روند حرکت موثری در مدیریت خود داشته باشید، سوالات و گزارههای زیر میتواند برای شما موثر باشد:
آیا شما احساس اعتماد، دلسوزی و امید را به پرسنل خود منتقل میکنید؟
آیا پرسنل شما این حس را از شما میگیرند که افراد مورد اعتمادی هستند و شما هم فرد مورد اعتماد آنها هستید؟
آیا شما در مورد پرسنل خود دلسوز هستید و میتوانید در مسائل فردی آنها هم همراهی خود را نشان دهید؟
آیا پرسنل شما همواره تصویری از آیندهی کاری خود دارند که آنها را امیدوار نگه دارد؟
آخرین باری که بهصورت کلامی یکی از پرسنل خود را تشویق کردهاید و از او بهخاطر عملکرد خوبش تشکر کردید چه زمانی بوده و چرا؟
آیا افراد تحت سرپرستی شما کاری را انجام میدهند که در آن توانمند هستند و براساس تواناییهایشان ارزیابی میشوند یا براساس ضعفهایشان؟
آیا شما به رشد فردی افراد توجه میکنید؟ آیا شما و محیط کار شرایطی را فراهم میکند که افراد بتوانند انسانهای بهتر و موثرتری در زندگی خود بشوند؟
پاسخ به این سوالات میتواند کمک کند تا شما بتوانید ارتباط موثری با پرسنل خود بسازید. در بسیاری از مواقع اعضای یک سازمان بهخاطر روابط انسانی و موثری که با مدیران سازمان دارند حاضر هستند از کمبودهای دیگر چشمپوشی کنند.
متاسفانه وقتی در خیلی از سازمانها حرف از رضایت شغلی زده میشه؛ اولین چیزی که مدیر برداشت میکنه مسائل مالیه. اما خودم این مسئله رو شدیدا تجربه کردم که در خیلی از مواقع مسائل مالی اولویت پائینتری نسبت به احساس رضایت از کار و دیدهشدن کار داره….
@محسن احمدی کاملا درسته همیشه مسائل مالی اولویت اول پرسنل نیست.
از قضا تو مجموعه ما همین موضوع هست و الان بیشتر کارمندها کم کم دارن شرکت رو ترک میکنن.
یکی از مسائل ما پرداخت دیرتر از موعد حقوق ها بود که الان دو ماهی هست که این موضوع درست شده و هفته پیش یکی از مدیرهای شرکت به یکی از بچه ها گفته بود “الان که دیگه حقوق ها درست شده، دیگه چه مشکلی دارید، بچسبید به کارتون دیگه!!! ” . در صورتی که مسئله اصلی اینه که کسی اینجا آینده شغلی برای خودش متصور نیست و به نظر هیچکس شرکت در حال پیشرفت نیست.
مربی دوست دارم یه بار راجع به اینکه چطور میشه تو یه شرکت نوپا شرایطی رو بوجود آورد که پرسنل حس مشارکت و تعهد بیشتری داشته باشن و پیشرفت شرکت رو پیشرفت خودشون بدونن، بنویسد .
من فکر میکنم که همه شرکت ها در قبال کاری که پرسنل انجام میده، بهشون حقوق میده، پس صرفا پرداخت حقوق باعث نمیشه تا همه برای مجموعه دل بسوزون و به فکر پیشرفتش باشن .
دروود
بسیار مفید بود
دروود
بسیار مفید بود
@علی دو جمله آخر شما کاملا درست هست. حتما سعی میکنم در این خصوص بنویسم. اصولا در حوزه منابع انسانی مسئله انگیزش و تعلق موضوعی هست که براش راهحلها و رویکردهای مختلفی وجود داره.
@علی دو جمله آخر شما کاملا درست هست. حتما سعی میکنم در این خصوص بنویسم. اصولا در حوزه منابع انسانی مسئله انگیزش و تعلق موضوعی هست که براش راهحلها و رویکردهای مختلفی وجود داره.
سلام
مطلب بسيار خوبي است و قبول دارم كه گاه مشغله مديريت فرد مدير را از توجه به محيط كاري و پرسنل خود دور مي كنه. اما اغلب به خاطر فرهنگ سازماني اشتباه،شما هرچقدر هم تلاش كنيد انگار امكان تغيير وجود نداره. مثلا بحث ايجاد انگيزه در كاركنان، حداقل براي من كه تازه به اداره وارد شدم كمي سخت شده. البته مديريت در راس خيلي موافق هست اما كاركنان به يه حالت رخوت و سستي رسيدن كه حتي حاضر نيستند قدمي بردارن. خلاصه كلام اينكه تقريبا همه (نه تمام افراد)فقط به اداره مي آيند تا آخر ماه حقوق زمان و فرصت زندگي كه فروختند رو بگيرند.
سلام
مطلب بسيار خوبي است و قبول دارم كه گاه مشغله مديريت فرد مدير را از توجه به محيط كاري و پرسنل خود دور مي كنه. اما اغلب به خاطر فرهنگ سازماني اشتباه،شما هرچقدر هم تلاش كنيد انگار امكان تغيير وجود نداره. مثلا بحث ايجاد انگيزه در كاركنان، حداقل براي من كه تازه به اداره وارد شدم كمي سخت شده. البته مديريت در راس خيلي موافق هست اما كاركنان به يه حالت رخوت و سستي رسيدن كه حتي حاضر نيستند قدمي بردارن. خلاصه كلام اينكه تقريبا همه (نه تمام افراد)فقط به اداره مي آيند تا آخر ماه حقوق زمان و فرصت زندگي كه فروختند رو بگيرند.
سلام
سوالات جالبی بود ، در کاراموزی رشته مهندسی صنایع ، طرحی رو تحت عنوان پرسشنامه ای و ترسیم نمودار در کارخانه ای شروع کردم ، از تمامی دوستان خواهش می کنم اگه پرسشنامه کامل یا سوال خاصی مد نظر دارند ، حتما برام بفرستند . منتظرم
noughabiha@gmail.com
البته همه چیز حدی داره. من به شخصه خیلی با افراد تیمم رفیق میشم. و البته این رفاقت جلوی نظارت و کنترل را هم نمی گیره. این رفاقت خیلی از افراد را توی تیمم شاد می کنه و همبستگی توی تیم میاره. ولی گاهی افرادی پیدا میشن به هیچ صراطی مستقیم نمیشن.
یکی از اینها رو پارسال داشتم کل تیمم رو بهم ریختن. آخر مجبور به ترک هماری شدیم تا مدتی طول کشید تیم به حال عادی برگرده.
البته همه چیز حدی داره. من به شخصه خیلی با افراد تیمم رفیق میشم. و البته این رفاقت جلوی نظارت و کنترل را هم نمی گیره. این رفاقت خیلی از افراد را توی تیمم شاد می کنه و همبستگی توی تیم میاره. ولی گاهی افرادی پیدا میشن به هیچ صراطی مستقیم نمیشن.
یکی از اینها رو پارسال داشتم کل تیمم رو بهم ریختن. آخر مجبور به ترک هماری شدیم تا مدتی طول کشید تیم به حال عادی برگرده.
@آذر مسئله انگیزه در سازمان معمولا تابع شرایط مختلف هست. به همین دلیل باید عوامل مختلفی رو بررسی کرد. بهنظر میاد محل کار شما باید یک محل دولتی باشه که اگر اینطور باشه، این مسئله یک آسیب جدی در فضای ادارات دولتی ایران هست.
@آذر مسئله انگیزه در سازمان معمولا تابع شرایط مختلف هست. به همین دلیل باید عوامل مختلفی رو بررسی کرد. بهنظر میاد محل کار شما باید یک محل دولتی باشه که اگر اینطور باشه، این مسئله یک آسیب جدی در فضای ادارات دولتی ایران هست.
باتقديم سلام و روز بخير خدمت شما استاد فرزانه: بسيار مطلب پربار و باارزش در يك محيط كاري بود. مي خواهم عضو اين سايت شوم ايميل آدرسم در تركيب خود چن عدد دارد وقتي ثبت نام ميكنم اين عدد را به فارسي مي نويسد و نمي توانم عضو اين سايت شوم لطفا راهنمايي كنيم. با تشكر فراوان