جمله زیر از کتاب پیکاسو سخن میگوید است. میخواستم توضیحی اضافه کنم، اما موضوع اینقدر گویا هست که حرفی باقی نمیگذارد.
چرا باید مذبوحانه به چیزی بچسبیم که قبلا کار خودش را کرده است؟ آیا کسی را میشناسید که تنها بتواند کارهای خودش را تکرار کند؟ تکرار کردن خلاف قوانین روحی است؛ خلاف پرواز پیشرونده آن است! کپی کردن از دیگران لازم است، ولی هیچ بدبختی بالاتر از این نیست که آدم از خودش کپی کند!