آروزهای بزرگ

همیشه عکاسی برایم کار جالبی بوده. فکر می‌کردم از این‌که یک دوربین دست بگیرم و شروع کنم به عکس گرفتن لذت می‌برم. از این‌که می‌دیدم دوستانی د

همیشه عکاسی برایم کار جالبی بوده. فکر می‌کردم از این‌که یک دوربین دست بگیرم و شروع کنم به عکس گرفتن لذت می‌برم. از این‌که می‌دیدم دوستانی دارم که با دوربین‌های حرفه‌ای و نیمه‌حرفه‌ای عکس می‌گیرند، هیجان‌زده می‌شدم. همه این انگیزه‌ها بوده شاید که باعث می‌شد آرزو کنم عکاسی کنم و به این فکر کنم که دوربین عکاسی خوبی بخرم، در یک کلاس ثبت‌نام کنم و شروع کنم به عکس گرفتن. اما هربار خرید دوربین به تاخیر می‌افتاد. هربار در مقابل انجام کارهای دیگر یا خرید وسایل مختلف، خرید دوربین تبدیل می‌شد به اولیت بسیار پایین. و هر ازگاهی هم خودم را سرزنش می‌کردم که به خواسته‌های خودم اهمیت نمی‌دهم. این وضعیت تکرار می‌شد تا این‌که به شکل اتفاقی با برنامه Instagram روی آیفون آشنا شدم. برنامه‌ای که بوسیله اون می‌تونید عکس بگیرید، افکت بذارید و منتشر کنید تا دوستان شما هم آنها را ببینند و لایک بزنند. چیزی مثل توییتر تصویری مثلا.

مدتی شروع کردم به عکس گرفتن از هرچیزی که دور اطرافم بود و متوجه شدم از این‌که می‌تونم یک عکس معمولی رو خیلی ساده به یک عکس حرفه‌ای‌تر تبدیل کنم چقدر لذت می‌برم. از این‌که یک عکس ساده رو می‌شه در کادر خوبی قرار داد و مثلا یک افکت قدیمی روش گذاشت بی‌نهایت لذت می‌بردم. هنوز هم همینطور است. هر روز در خیابان و دور اطرافم سوژه‌هایی پیدا می‌کنم که برایم جالب است و از آنها عکس می‌گیرم.

مدتی که این کار را انجام دادم متوجه شدم همه چیزی که از عکاسی می‌خواستم همین بوده. من هرگز نمی‌خواستم عکاس حرفه‌ای باشم، چراکه اگر می‌خواستم، اولویت خرید دوربین برای من بالاتر می‌رفت. من هرگز نمی‌خواستم بخش عمده‌ای از زمانم رو صرف عکاسی و یادگیری تکنیک‌های اون بکنم. اگرچه عکس‌هایی که می‌گیریم، همین حالا بی‌شک از نظر تکنیکی ضعف‌های زیادی دارد. اما عکاسی در سطح ثبت یک صحنه برای من جالب بوده و من هیچوقت به اندازه آروزیم در عکاسی توجه نمی‌کردم.

خیلی وقت‌ها آرزوهایی داریم که اندازه آن را نمی‌دانیم. مثلا می‌خواهیم نقاشی بکشیم، ساز بزنیم، عکاسی کنیم و .... اما فکر می‌کنیم رسیدن به این آروزها یعنی نقاش شدن، نوازنده شدن، عکاس شدن. می‌خواهیم در کار خود پیشرفت کنیم و آرزوی داشتن شرکت خود را داریم. اما بهتر است اندازه آرزوهای بزرگ خود را بدانیم. گاهی ما تصور بزرگی از آرزوی خود داریم اما آرزوی بزرگ ما چیزی ساده و کوچک است که ممکن است به سادگی به حقیقت بپیوندد. شاید ما می‌خواهیم مثلا شرایط کار آزادانه داشته باشیم و آرزوی داشتن شرکت از اینجا نشات بگیرد.

چطور اندازه آروزی خود را متوجه بشویم؟

به‌سادگی! برای رسیدن به آرزوی خود کاری انجام دهید. کاری که در راستای رسیدن به آن آرزو باشد. کافیست یک قدم کوچک بردارید. شاید آرزویتان در دو سه‌قدمی شما باشد.

پی‌نوشت: عکس بالا، تصویر فال‌فروش نابینایی هست که در میدان ونک ار روی کتابی با خط بریل، حافظ را با احساس تمام می‌خواند.

—————————————————————————————————————————————————— این مطلب در وبلاگ thecoach.ir منتشر شده است. شما می‌توانید مشترک خورا ک این بلاگ شوید.

شما توانایی‌های ویژه‌ای دارید که استفاده از آنها می‌تواند به موفقیت شما در کار و زندگی کمک کند.  کارگاه شناخت توانایی‌‌ها ۲۲ دی ۱۳۹۰٫

من را در توییتر و گوگل+ دنبال کنید.