و سال 87 اینگونه خاتمه می یابد

1- امسال برای من سال سختی بود. فکر می کنم بیشترین توانی که در طول سالهای کاری ام صرف کردم همین سال 87 بود. تمام کوششم این بود تا شرکت

تازه تاسیس سیوان بتواند با برنامه ریزی مناسب در بازار IT به جایگاه مناسبی دست پیدا کند. در پایان امسال به قدرت احساس می کنم که سیوان پیشرفت کرده و این پیشرفت جز باهمراهی تمام همکارانم حاصل نشده. همکارانی که در تمام مدت حضور خود در این مجموعه تلاش کردند، آموختند و یاد دادند. همکارانی که ریسک فعالیت در شرکتی تازه تاسیس را پذیرفتند و امیدوارم که با هدف گذاری بهتر و برنامه ریزی دقیق تر بتوانیم سال 88 را تبدیل به سالی موفق برای سیوان و اعضایش نماییم. مشکلات زیادی داشتیم، تعدادی از پروژه ها را در آخرین لحظات از دست دادیم و فکر کردیم که چقدر شرایط برایمان سخت می شود، اما توانستیم با وجود همه مشکلات خود را مثل یک خانواده حفظ کنیم و به حرکت خود ادامه دهیم. امیدوارم که سال آینده سیوان به شرکتی بهتر برای اعضایش تبدیل شود. جایی که از بودن در آن و فعالیت در آن لذت ببرند. از آغاز زمان تاسیس این شرکت هدف بر مبنای نوآوری و ایجاد تغییر بوده. امیدوارم که بتوانیم تا پایان سه ماهه اول سال 88 مهمترین خدمات خود را تثبیت کنیم و شرایط توسعه و تحقیقی کنونی را به شرایط عملیاتی تبدیل نماییم.

2- از هم اکنون مشخص است که سال 88 سال سخت اقتصادی خواهد بود. عدم تثبیت شرایط بودجه در دولت تبعاتش به بدنه آن و در نهایت به جامعه خواهد رسید. شرایط انتخاباتی هم باعث خواهد شد تا بسیاری از پروژه ها دچار تعلیق شوند. با توجه به اینکه صنعت IT در ایران صنعتی ضعیف است می توان پیش بینی کرد که سال آینده سالی سخت برای شرکتهای IT باشد. این در شرایطی است که شرکتهایی مثل شرکت فناوری اطلاعات مخابرات با کاهش بودجه روبرو هستند. اما از طرفی شهردار تهران اعلام کرده که تا 5 سال آینده تهران در شمار 10 شهر الکترونیک جهان قرار خواهد گرفت که این موضوع افقی روشن برای بازار IT خواهد بود.

3- فکر می کنم بعنوان مطلب آخر سال 87 دیگه حرفی ندارم. سال نو مبارک!

پی نوشت: بخشی از شعر بهار را باور کن از فریدون مشیری.