لیوان یک نیمه خالی هم دارد. متاسفانه!
این نوشته از اون دسته غرغر کردن‌هاست که سعی می‌کنم کم دچارش بشم. اما گاهی هرچقدر هم که صبر به خرج بدی، هرچقدر هم که نیمه پر لیوان را ببینی، در نهایت لیوان نیمه خالی هم دارد. متاسفانه!
۱- پنج شنبه عصر دعوت‌نامه سمینار روابط عمومی الکترونیک به دستم رسید و شنبه رفتم. اول فکر می‌کردم یکی دو ساعتی اونجا خواهم بود اما شرایطی پیش اومد که مجبور شدم تقریبا تا آخرهای مراسم را اونجا بمونم. وزیر ارتباطات در مورد زیرساخت‌های ارتباطی و تاثیر موبایل در روابط عمومی و ... صحبت می‌کرد و برآیند سخنان ایشان نشان می‌داد که همه چیز خوب است. گاهی که خیلی گیر کنم و دسترسی به اینترنت نداشته باشم، بسته یک روزه همراه اول را می‌گیرم. مثل همین روزی که سمینار بودم و می‌بایست به ایمیل‌هام دسترسی می‌داشتم. بله آقای وزیر در مورد امکانات زیاد زیرساختی و ارتباطی صحبت می‌کردند و من به سختی فقط توانستم چند ایمیل دریافت کنم. سرجمع از ۲۴ ساعت امکان استفاده تنها ۳۰ دقیقه استفاده کردم.
۲- ما نمی‌تونیم با هم درست حرف بزنیم. ما وقتی نمی‌تونیم اتفاقی را بپذیریم، شروع می‌کنیم به مانع تراشی. به جای این‌که شرایط رو بسنجیم و حرف بزنیم شروع می‌کنیم به قضاوت کردن. برای ما همه چیز صفر و یک است. سیاه و سپید. خاکستری معنی ندارد. وقتی قضاوت را یا بهتر است بگم پیش‌قضاوت را وارد رفتارهای روزانه زندگی می‌کنیم، همه چیز یا خوب مطلق است یا بد مطلق. آدمها، رفتارها، انتظارات، شرایط زندگی و هرچیزی که جلوی ما قرار دارد مشمول این شرایط قضاوتی می‌شود.
۳- مسخره کردن یکی از ابزارهای مهم دفاعی ما است وقتی وسط زمین بازی نیستیم. وقتی خودمون بازی نمی‌کنیم می‌نشینیم و بازیکنان را مسخره می‌کنیم. ما خودمون رو محق در همه چیز می‌دونیم اما به شخص دیگری حق نمی‌دهیم. شاید این همون نتیجه قضاوت باشه. نتیجه یک‌طرفه به قاضی رفتن!
۴- ما یک دایره دور خودمون می‌کشیم و جرات نمی‌کنیم پامون رو از اون دایره بیرون بگذاریم. یک محدوده امن و یکنواخت برای خودمون ایجاد می‌کنیم. وقتی کسی از دایره خودش خارج شد و حرکت کرد، شروع می‌کنیم به متهم کردنش. این رفتار رو در جامعه و محیط کار زیاد می‌بینیم. بعد دقیقا همین شرایط اگر توسط دیگران پیش‌بیاد، خودمون شروع می‌کنیم درباره رفتار نادرست آن آدمها صحبت می‌کنیم در عین حالی که خودمون رو شخصی متمدن، روشن‌فکر و آگاه نشون می‌دیم.
۶- گاهی فکر می‌کنم این‌قدر که رفتار آدمها می‌تواند ناراحت کننده باشد، شرایط اجتماعی و سیاسی و اقتصادی ناراحت کننده نیست. نمی‌دونم جاهای دیگه دنیا هم آدمها با هم رفتارهای اینچنینی دارند یا نه؟
۷- ناصر حجازی در گذشت. به همین اندازه کوتاه و متاثرکننده...