این روزها به شدت احساس خستگی می‌کنم و به واسطه همین خستگی چند روز اخیر رو زودتر رفتم خونه که از فضای کار دور بشم. اما خودم هم که تصمیم می‌گیرم درگیر کاری نشم انگار نمی‌شه. چند روز پیش که رسیدم خونه تلویزیون رو روشن کردم و دیدن کانال 4 برنامه‌ای داره پخش می کنه درباره کارآفرینی. ظاهرا همایش کارآفرینی بوده و کارآفرینان برتر انتخاب شدند و ... خلاصه که کنجکاوی نگذاشت برنامه رو نبینم.
مجری برنامه بدون اینکه میمیک صورتش تغییر بکنه و بدون ذره‌ای احساس، درست مثل یک آدم آهنی یک سوال تکراری، یک چیزی تو مایه‌های رمز موفقیت شما چی بوده را از تمام کارآفرینان می‌پرسید و تقریبا هم جواب تمام کارآفرینان محترم یکسان بود. تلاش و پشتکار و ناامید نشدن...
اما در این برنامه یک نکته برام جالب بود که وقتی همه این افراد می‌خواستند در مورد مدت کار خود توضیح بدهند، همه بدون استثناء بالای 10 سال کار کرده بودند و همه افرادی جا افتاده بودند. از 10 یا 12 نفری که مصاحبه شدند، به دو نفر می‌آمد که زیر 40 سن داشته باشند و بقیه افرادی بالای چهل به نظر می‌رسیدند. به همین دلیل سعی کردم جستجو کنم ببینم که سن کارآفرینی در بقیه دنیا به چه صورت است که با توجه به اینکه بیشترین میزان کارآفرینی در آمریکا ثبت می‌شه به یک گزارش جالب رسیدم. در این گزارش که توسط بنیاد کافمن منتشر شده، مشخص می‌کنه که بیشترین میزان رشد کارآفرینی در محدوده سنی 55 تا 64 بوده است.
اما مسئله اینجا به دو بخش تقسیم می‌شه، سن شروع کارآفرینی که اتفاقا در سنین بالا به دلیل بلوغ فکری و تجربی، بالاست و این به خودی خود بد نیست. اما دنبال این بودم که ببینم متوسط زمان به نتیجه رسیدن یک کسب و کار در کشورهایی مثل آمریکا یا کشورهای اروپایی چه میزان است که به نتیجه نرسیدم. اگر در این مورد اطلاعی دارید خوشحال می‌شم درباره‌اش بدونم. اما حدس می‌زنم به دلیل وجود زیرساخت‌های کارآفرینی، شروع یک کسب و کار در کشورهای خارجی برای شخصی که در آن فرهنگ رشد کرده زمان کوتاه تری بگیره تا برای شخصی مشابه در ایران. به این دلیل که شخص کارآفرین در ایران برای ایجاد کسب و کار خود مجبور است بخشی از زیرساخت‌های مورد نیاز را نیز خودش ایجاد کند و این مسئله‌ای است که همواره باید به آن توجه داشت.