هوا را از من بگیر گودر را نه یا “من را با اطلاعات خفه کن!”

اجازه بدید مطلبم رو با این سوال شروع کنم. اگر همین الان گوگل، سرویس باز را از دسترس شما خارج کند چه اتفاقی برایتان می افتد؟ اگر دیگر توییتر، فیسبوک و فرندفید کلا سرویسهایشان را از دسترس خارج کنند چه اتفاقی خواهد افتاد؟ بخاطر دسترسی نداشتن به کدامیک از سرویسها احساس خلاء می کنید؟

به نظرم استفاده از شبکه های اجتماعی با سلیقه افراد رابطه مستقیم دارد. مثلا بعضی ها به شدت در فرندفید فعال هستند اما خیلی اهل شبکه های دیگه نیستند. همین شرایط برای دیگر شبکه های اجتماعی هم صدق می کنه. اما دلیل اینکه سوال اول مطلب به ذهنم رسید، دقیقا همین موضوع بود که خوب اگر این وسط گوگل باز وجود نداشته باشه چه اتفاقی می افته؟ برای من هیچی. راستش هرچقدر فکر می کنم و سعی می کنم که یک کاربرد جدید تو این گوگل باز پیدا کنم به نتیجه ای نمی رسم. دقیقا نقطه مقابل این شرایط گودر یا همان گوگل ریدر خودمان است. این گودر شکل دسترسی به سایتها را عوض کرده. حالا شده حکایت هوا را از من بگیر گودر را نه! وقتی فکر می کنی که دیگه چه راهی ممکن بود وجود داشته باشه که بتونی در یکساعت، بیش از 100 سایت رو یکجا بخونی و مطالبی که مفید هستند رو انتخاب کنی  و بیشتر روشون تمرکز کنی و براحتی بتونی مطالب رو شیر کنی به ابزاری غیر از گودر نمی رسی.

الان کافیه به مطالبی که دوستان شما در گودر شیر می کنند دقت کنید. گودر یکجورایی وارد زندگی روزمره افراد شده. برای گودر شعر میگن، برای گودر داستان می نویسن. احساسات گودری شده، رفتارها و قوانین گودری در حال شکل گیری است. اما این وسط یک مشکلی وجود داره و اون هم اینه که تکلیف سایتها، طراحیشان و ابزارهای و امکاناتی که در مطالب سایت یا بلاگ قرار ندارند، چیست؟ با همه این حرفها هنوز برای بودن یا نبودن باز به نتیجه ای نرسیدم.

مطلب تاملاتی در باب گودر از رضا بهرامی نژاد را بخوانید.