این مطلب را در اینستاگرام نوشتم:
یه تبلیغ هست که نشون میده تعدادی بچه گلبازی میکنن و گزارشگر ازشون میپرسه نگران کثیفی لباساتون نیستین؟ بچهها هم سرخوشانه میگن نه چون ماده شوینده فلان لباساشون رو تمیز میکنه.
.
وقتی این عکس رو دیدم احساس کردم دوست داشتم بچه فیل میبودم. بالاخره هر چیزی در کنار معایب، مزایایی هم داره. درسته که اگر فیل باشی نمیتونی سوار ماشین بشی یا نمیتونی کتابهای خوب بخونی یا حتی تو اینستاگرام بچرخی، اما در عوضش میتونی با صورت بری تو گل. هیچ گزارشگری هم نیست که ازت درباره نگرانیهات بپرسه. مادرت هم بیدغدغه تماشات میکنه. شاید تو زندگی گاهی باید به هم اجازه فیل شدن بدیم.
Showing 2 comments
این کمبود گاهی هاست، که باعث شده لذت زندگی زیر رنج ها و سختی ها، مدفون باشد و دیده نشود. این کمبود گاهی هاست. گاهی ها شور زندگی را شارژ میکنند. این گاهی ها رو چگونه میتوان استخراج کرد؟
اگر قضاوت نباشه می شه