شرایط روحی افراد در یک تیم در نتیجهگیری تیم تاثیر بهسزایی دارد و مهمترین اتفاقی که روحیه افراد در تیم را تحت تاثیر قرار میدهد ارتباطات افراد با اعضای تیم یا با افراد بیرون از تیم است. بنابراین اگر در محل کار تیمی وجود دارد که در ارتباطات خود دچار چالش شده است، قبل از هر اقدامی باید به بهبود ارتباطها پرداخت.
ابتدا اعضای تیم باید حس انسانی و درک متقابل را نسبت به یکدیگر پیدا کنند و بعد در جهت رسیدن به هدف همسو شوند. در غیر اینصورت هرکدام از افراد خواسته و ناخواسته، آگاه و یا ناخودآگاه نقش ترمز را برای دیگری بازی خواهند کرد و در نهایت آنچه که میماند یک تیم شکست خورده است.
بنابراین اگر ارتباطهای خاموش در تیم وجود دارد، ابتدا آنها را روشن کنید. ابتدا سعی کنید تعامل افراد را با یکدیگر برقرار کنید. اگر که خود شما بخشی از یک تعامل ناکامل هستید و همیشه از روبرو شدن با شخص خاصی طفره میروید، یا همیشه در ذهن خود نسبت به آن شخص گفتگو دارید به این معنی است که آن رابطه میتواند در روند انجام کار خلل وارد کند و باید به آن پرداخته شود.
ممکن است گاهی شما بتوانید خودتان تعاملات خود را موثر سازید و گاهی لازم هست تا از شخص دیگری کمک بگیرید. در این شرایط نقش رهبران تیمها بسیار پررنگ است که با رویکرد صحیح خود یا میتوانند فضای منفی را تبدیل به فضای مثبت کنند و یا گاهی لازم است در ترکیب تیم خود بازنگری کنند.
نوشته ی مفیدی بود ممنونم
ابتدای پراگراف سوم نوشته اید “ارتباطهای خوش ” بگمانم باید “ارتباطهای خاموش ” باشد.
@امیر بله اشتباه بود. اصلاح شد. ممنون.
به اعتقاد من این مورد یکی از بزرگ ترین باگ ها در تیم های ایرانی و دلیل اصلی شکستشون هست.یعنی عدم توجه به ارتباطهای خاموش. چرا که ما ایرانی ها خیلی احساسی هستیم و احساسی برخورد می کنیم و قالبا احساسی هم برداشت میکنیم. وجود این ارتباطات خاموش می تونه خیلی سو برداشت ها و سو تفاهم ها رو پشت سر خودش به ارمغان بیاره.
درود بر جناب مهرانی
خیلی اوقات عدم تمرکز یکی از اعضای تیم به دلیل درگیر بودن ذهن شخص هستش و خیلی اوقات این مسائل شخصی هستند مثل ضعف شخصیت در یک مساله، حسادت به یک نفر مثلا یک عضو فامیل، دعوا با فرزند یا همسر، مشکل مالی و … اعضای دیگر تا حدودی از طریق کانال هایی (حدس و گمان، گوش کردن به مکالمات شخص درگیر یا حتی درد دل خود شخص) از این قضیه مطلع می شوند اما ممکن هست به خودشون اجازه ندن که وارد ماجرا بشوند. حتی ممکنه باعث ناراحتی شخص درگیر مشغله بشه. این صورت اول مساله
صورت دوم مساله: ارتباطات بیش از اندازه باعث میشه مکالمات به سمتی بره که از هدف دور بشیم. تا حدودی با جلو نرفتن موافقم ولی تا حد کمی…
کل منظورم به این کلمه بر می گرده: حریم