ذهنیت بی‌ذهنی

رنگی که به هر چی بکشی زلال میشه و طراوت میگیره عشقه.

هر کسی عاشق کارش باشه هر چقدر هم که در مقایسه با دیگران به لحاظ شاخص هایی مثل آی کیو و غیره پایین باشه موفق میشه.

برای همین موفقیت با آدم های لزوما با هوش مغزی بالا نیست.

همه ی موفقیت ها برای آدم هاییه که عاشق کارشون هستند.

هر کاری و هر چیز دیگه ای هم همینطوره

خدا هم که انسان رو خلق کرد.. بعد از گوشت و پوست و غیره… از عشق دمید. تا انسان شد اشرف مخلوقات.

ما هم هر چه می آفرینیم باید درش از عشق و جوهره ی عشق اثری باشه که هر کی به اثر ما نگاه می کنه لذت ببره مثل این وبلاگ و نوشته هاش.

مثل خیلی چیزا. این همون فرقیه که بین نماز حضرت علی و ماهاس. اون با عشق و علاقه ی بینهایت به معبود مینگرد و ما مگر خدایی هم احساس می کنیم؟

همون فرقی که بین بسیاری از آلبوم های موسیقی هست و و میبینی در دیگران نیست.

چرا آلبوم ستاره های سربی برای همه خاطره انگیزه چون محصول عشقه.

و جز این نیست که آثار هنری شکل میگیره.

هر هنری میخواد باشه باشه. هنر خلق انسان یا هنر خلق هر محصول انسانی یا سینمای یا موسیقی یا …

حتی المیزان که تفسیر قرآنه هم به نظر من یه هنر عظیم از تشعشع عشق یک انسان موفقه.

هر چیزی. نمی دونم شاید با من موافق باشید یا نه ولی من فقط نظرم رو گفتم. عزیزان.

…

@محمد رضا حق پرست
البته منظور از توقف ذهن خالی کردن از نویز ها و مزاحمت هاست و نه از همه چیز ها. خب بالاخره این ذهن اگر نباشه که به جایی نمیرسیم. باید تصفیه کن خوبی بشیم. که تمرین میخواد. اگه بتونیم موسیقی خوب گوش بدیم. فیلم خوب ببینیم. کتاب خوب بخونیم. مطلب خوب بنویسیم. با دوستای خوب در تماس باشیم. با وبلاگای خوب حتی. بله همه ی اینا اثر مستقیم داره.

یک گفته ژاپنی هست که میگه:
ذهنت رو تا آنجا که میتونی خالی کن؛ تا بتونی کشف کنی رموز دنیا رو.