اگر متوجه شوید که من ایدز دارم آیا با من دست خواهید داد؟ آیا تصور خواهید کرد من فردی هستم که به‌دلیل بی‌اخلاقی دچار این بیماری شده‌ام؟ آیا فکر می‌کنید که من معتاد هستم و از سرنگ اشتراکی استفاده کرده‌ام؟ آیا امکان دارد به من به همان دیدی که قبل از این داشتید، نگاه کنید؟ حاضر هستید با من غذا بخورید؟ آیا حاضر خواهید بود کنار من بنشینید و با من حرف بزنید؟ آیا به من گوش خواهید داد تا از دردهایم برایتان بگویم؟
تعریف ما از ایدز بیماری خطرناکی است که اگر فردی دچار آن شود، مرگش حتمی است. سیستم دفاعی بدنش از کار می‌افتد، تحلیل می‌رود و به‌شکل ناخوشایندی می‌میرد. اما کسی که ویروس HIV دارد فقط و فقط سیستم دفاعی بدنش از بین نمی‌رود. فردی که دچار ویروس HIV می‌شود (به هر دلیل) از طرف جامعه و اطرافیان دفع می‌شود. کاری که HIV با هویت اجتماعی و عزت‌نفس شخص می‌کند بسیار بدتر است از تاثیر فیزیکی آن. کسی که ایدز دارد احساس تنهایی می‌کند چون نمی‌تواند سر یک سفره با دیگران بنشیند. قبل از اینکه خودش بخواهد احتیاط کند، احتیاط دیگران او را زجر می‌دهد. کسی که ایدز دارد جایگاهش در اجتماع را از دست می‌دهد. سخت است کسی بپذیرد که با او کار کند. همه این‌ها را بگذارید کنار انگ‌هایی که به او زده می‌شود و فردی که بیشتر نیاز به حمایت دارد هر روز تنهاتر می‌شود و اگر HIV جسم او را نکشد، تنهایی روح او را خواهد کشت.
عصر پنج‌شنبه‌ای بود که خسته نشسته بودم روی کاناپه روبروی تلویزیون و اتفاقی مستندی را از شبکه یک سیما درباره ایدز دیدم. تا قبل از آن هرگز به این موضوع فکر نکرده بودم که کسی که ایدز دارد چطور ممکن است زیر بار فشار روانی باشد. حتی خودم را تصور کردم و دیدم اگر کسی به من میگفت ایدز دارد یا با او دست نمی‌دادم یا با اکراه این کار را می‌کردم. آدم باید با خودش روراست باشد.
اول دسامبر روز جهانی ایدز است. خوب است که در این روز درباره ایدز بیشتر بدانیم. هم برای سلامت خودمان و هم برای آدم‌هایی که دچار این بیماری شده‌اند اما حق زندگی دارند.
سایت ایران HIV اطلاعات کاملی در مورد ایدز دارد. درباره روش‌های انتقال که دست دادن جزو آن نیست را می‌توانید اینجا بخوانید.
این پوستر هم جالب هست
I Have Aids Please Hug Me
http://history.nih.gov/nihinownwords/docs/page_45m.html
سلام
من تا به حال با این افراد روبه رو نشده ام ولی حتما با آنها دست خواهم داد سر یک سفره غذا خواهم خورد و در کنارشان خواهم نشست و به درد دلهایشان گوش خواهم داد. چون من طعم تلخ مورد قضاوت واقع شدن توسط دیگران را چشیده ام. به خاطر همین هیچ گاه به خودم اجازه نمی دهم دیگران را مورد قضاوت قرار دهم.
@پرهام خیلی جالب بود.
سلام
من با کسی که ایدز داشته باشد دست خواهم داد و سر یک سفره هم غذا خواهم خورد و در مورد بیماری ایشان نیز هیچ گونه قضاوتی نخواهم کرد نه من قاضی و نه هر محفلی محکمه نیست.
بهتر است بیشتر از اینکه نگران گرفتن ایدز از همنشین باشیم نگران قضاوت های احمقانه مان با شیم که باعث سرخوردگی و ناراحتی طرف مقابلمان باشیم ولی جانب احتیاط را هم باید داشته باشیم هم برای خودمان و هم برای شخص مبتلا که چه بسا احتمال خطر برای فرد داردنده ایدز بیشتر باشد و یادمان باشد ایدز جرم نیست و بیماری هست مثل سرما خوردگی و انفولانزا و که هر کسی امکان مبتلا شدن را دارد.
احسان علیخانی یه بار به یه نفر که ایدز داشت اومده بود تو مته عسل گفت مریضی مریضیه دیکه فقظ اسماشون فرق داره راست میگفت و یه چیز دیگه یکی از اشناهای ما هپاتیت داره راه انتقالش با ایدز یکیه همه ی خانواده میدونن و هیچ کس هم مشکلی نداره با این موضوع روابط عادیه کاملن
سلام
امیدوارم خوب باشید، برام جالب بود وقتی مطلبتون رو خوندم برام تکراری بود اینطوری که قبلا یه جایی از زبونتون شنیده بودم و دیده بودمتون، با اینکه من اصلا شما رو بیشتر از همین لینک ها و میل ها نمی شناسم اونم مدتیه
بعد متوجه شدم چند شبه پیش تو خواب دیدم، منم حتما دست میدم و همیشه دوست دارم با همچین فردی روبرو بشم و عکس العمل واقعی خودم رو در برابرش ببینم، ولی نمی دونم می تونم اعتماد کنم و مثلا اگر یه خانوم باشه خونم برا شب دعوتش کنم یا نه، مشکل این نیست که مردم فکر می کنن با دست دادن براشون مشکلی پیش بیاد بلکه بیشتر یه بی‌اعتمادیه اینکه هر لحظه حرکتی از طرف روی بده که دیگه نتونی کاری بکنی
وگرنه من مطمئنم که همین طوری اصلا قرار نیست من دچار این بیماری شم باید دید فردی که با این مشکل روبرو شده چه روحیه و ذهنیتی داره و از دنیا بیزاره یا نه، انتقام میخواد بگیره یا نه و هوار تا چیز دیگه
امیدوارم تونسته باشم منظورمو درست انتقال بدم
با احترام
صغری مهین