رخداد سقوط جرثقیل در مکه اتفاق بسیار دلخراشی بود. آدم‌هایی که مرده‌اند که ظاهرا ۸-۹ نفر ایرانی رو هم شامل می‌شده انسان بودند. مهم نیست عرب باشند یا هر ملیت دیگه‌ای داشته باشند. مهم نیست که ما در لایه‌ی سیاسی با اعراب عربستان مشکل داریم. داستان آدم‌هایی که کشته می‌شوند چیزی جدای از مناسبات سیاسی و قومیتی است. اما در کمال تاسف متوجه شدم که برای این موضوع هم جوک ساختیم و این جوک‌ها داره دست به دست توی گروه‌های وایبری و تلگرامی می‌چرخه. به‌نظرم با یک چیزهایی نباید شوخی کرد و دوست دارم اون‌هایی که به ذهنم می‌رسه رو بنویسم:
شوخی نکنیم اگر تعدادی آدم در جایی جونشون رو از دست دادند. چه به‌خاطر سقوط جرثقیل توی مکه بوده و چه به‌خاطر زلزله در تبریز یا بم.
شوخی نکنیم اگر آدم‌ها لهجه‌ی خاصی دارند.
شوحی نکنیم اگر آدم‌ها عادت فرهنگی خاصی دارند.
شوخی نکنیم اگر کسی از پس کاری برنیومد و نیاز به کمک داشت و ما به‌جای کمک به او خندیدیم.
شوخی نکنیم اگر کسی درد و دل کرد و نیاز به کمک داشت و ما بجایش به او سرکوفت‌های خنده‌دار زدیم.
شوخی نکنیم اگر کسی نقطه ضعفی از خود را بروز داد.
شوخی نکنیم اگر مخاطب‌مان آماده‌ی شنیدن شوخی نیست.
شوخی نکنیم اگر شوخی فقط ما را شاد می‌کند و روی صورت دیگری فقط لبخند تلخی می‌گذارد.
شوخی نکنیم اگر…
اگرها زیادند. قصدم این نیست که بگم باید مثل چوب خشک بود و همیشه جدی رفتار کرد. اما شوخی شرایطی داره. با شوخی‌هامون خودزنی نکنیم و خودمون رو زیر سوال نبریم. وقتی چیزی رو بازگو می‌کنیم یعنی برامون جالب توجه بوده. پس از ارسال جوک درباره آدم‌هایی که مرده‌اند ادعا نکنیم که فقط منتشرش کردیم. ما خودمان بخشی از آن باورد بوده‌ایم.
یعنی گاها این‌قدر حقارت‌آور می‌شه این مدل شوخی‌ها که آدم با خودش می‌گه چطوری ملت می‌تونن بخندن یا فلان شوخی رو جالب بدونن…
عالی بود چقد خوبه که هر چند وقت یه بار میام اینجا یه مطلبی که کلیشه ای نیست و خودمم تو زندگیم بارها واسم اتفاق میوفته رو میخونم ، واسه منم چند بار پیش اومده که بعد از یه شوخیی که کردم حس بدی بهم دست داده انگار نباید اون شوخی رو میکردم یا مثلا طرف مقابلم ناراحت شده ازم ، خیلی خوبه که تمرین کنیم و بدونیم کجاخا شوخی بکنم و یا نکنم 🙂