مسئله اول احساس است. احساس به اتفاقی خاص. چیزی که ما را قلقلک می‌دهد. چیزی که ما را تا نهایت وجودمان پر می‌کند و وقتی لبریز می‌شویم، این احساس تبدیل می‌شود به کلمه. شاید تا همین چند سال پیش این کلمه‌ها در دفترچه‌های خاطرات ثبت می‌شدند. یا در نهایت مقاله و کتاب می‌شدند. خواننده‌ها دور بودند از نویسنده‌ها و برعکس. اما اینترنت آمد، وبلاگ پدیدار شد و کلمه‌ها فرصت پیدا کردند در دنیایی جدید منتشر شوند و در قالبی تازه خوانده شوند.
وبلاگ مهم نیست دل‌نوشته باشد یا یک وبلاگ تخصصی و حرفه‌ای. مهم نیست که دغدغه‌های شخصی باشد یا آموزش‌های کاری. عقیده دارم هر وبلاگی نتیجه سرریز شدن نویسنده‌اش است و اگر عقیده من درست باشد هر وبلاگی در هر زمینه‌ای پیوندی با روحیات و خصلت‌های نویسنده‌اش دارد. یعنی هر وبلاگ‌نویسی می‌نویسد چون گرایشی به گفتن حرف‌هایش در قالب نوشتن دارد و این یک علاقه است. وقتی کاری را می‌کنی که به آن علاقه داری سرشار از رضایت می‌شوی و احساس مثبتی به خود داری. در این شرایط وبلاگ‌نویس در یک تعامل با مخاطبش قرار می‌گیرد. خواننده می‌خواند و احساس‌ها را درک می‌کند و یاد می‌گیرد و همین خوانده شدن نویسنده را رشد می‌دهد.
این مطلب را برای روز وبلاگستان فارسی نوشته‌ام. من در این فضا یاد گرفتم و رشد کردم. از همه وبلاگ‌نویس‌هایی که حالا خیلی‌هاشان دوستان من هستند تشکر می‌کنم و از همه خوانندگانی که وقت می‌گذارند و می‌خوانند.
پی‌نوشت: عنوان مطلب از کتاب “نوشتن همین و تمام” مارگاریت دوراس گرفته شده است.
مبارک باشه اين روز به شما و همه وبلاگ نويسايي که با نوشته هاشون يه تغييري تو يه گوشه از دنيا يا کشورشون يا ذهن مخاطبشون ايجاد کردند
سلامت و موفق باشي هميشه
Keep up the good job
We are in the business of HOPE
خوب نوشتید. ممنون.
بله همینطوره زیبا بود و این آزادی که به نویستده دادید بابت نوشتن در مورد مطالبی که آرامش روحیشا در پی خواهد داشت،تشکر و با آرزوی موفقیت
موافقم!
اما به قول خودتان در متن قبل هیچ چیز جای بعضی چیزها را نمی گیرد. شاید وبلاگ نویسی خیلی ها از جمله خود من را از صرافت کتاب نوشتن انداخت.
موفق باشید.
موافقم!
اما به قول خودتان در متن قبل هیچ چیز جای بعضی چیزها را نمی گیرد. شاید وبلاگ نویسی خیلی ها از جمله خود من را از صرافت کتاب نوشتن انداخت.
موفق باشید.
علاقه بسیار مهم است که در وبلاگ نویسی نیز باید باشد تا ما را جلو ببرد…. فقط امیدوارم پایدار بمونه
نوشتن به منم حس خوبی میده حتی اگه فقط توی دفترچم باشه و خودمم بخونم.
سلام آقای مهرانی
نوشتن
برای کسی که اون رو دوست داره حسی داره که من توانایی توصیفش رو هنوز ندارم
و اگر روزی بتونم این حس رو بنویسم فکر می کنم کار بزرگی کردم .
خوشحالم که می نویسم و خوشحالم که می نویسید.