در این دوره همه چیز 2.0 که از وب 2.0 شروع شده، حالا میشه این عدد رو جلوی هر موضوعی گذاشت و اون رو به شکلی جدید تغییر داد.
یکی از موضوعهایی که مدتهاست می خوام درباره اش بنویسم موضوع روابط و پارتی است. این موضوع در فرهنگ ما آنقدر ریشه منفی دارد که فکر می کنم کم کم زمان آن رسیده که در موردش فکر کنیم. راستش خیلی قصد نوشتن مقاله ندارم که بخوام تاریخچه پارتی بازی و رابطه داشتن را بررسی کنم و بعد ابعاد تاریخی اجتماعی فرهنگی این موضوع بپردازم. پس موضوع را در حد یک مطلب بلاگی حفظ می کنم. برای شروع بهتر است کمی به خاطرات و تجربیات خودمان از ارتباطات و پارتی بازی رجوع کنیم. کدام از ما می تواند بگوید که حداقل یکبار برای انجام کاری دست به دامن پارتی و پارتی بازی نشده؟ خوب که فکر کنیم می فهمیم که بسیاری از ما به واسطه آشنایی با افرادی سعی کردیم با استفاده از نفوذ آنها کار خودمان را جلو ببریم. این یک حقیقت انکار ناپذیر است. قدرت ارتباطات نه تنها در ایران که در همه جای دنیا قدرتی برتر است. ساخت ارتباطات قوی با افراد مختلف در همه جای دنیا جزو اولویتهای فردی است که وارد بازار کار حرفه ای می شود.
اما ما در کشور خودمان چه وضعیتی داریم؟
اتفاقهای مختلفی که در کشور ما رخ داده همیشه ما را به این نتیجه می رسونه که ارتباط داشتن بر صلاحیت داشتن اولویت داره. یعنی اگر ارتباط قوی داشته باشی دیگر صلاحیت داشتن یا نداشتن اهمیتی ندارد و بدون در نظر گرفتن سطح دانش و تخصص می توانی وارد کاری شوی. البته این موضوع در گرفتن سمت یا بدست آوردن موقعیتهای ویژه که معمولا دور زدن قانون هم در آن وجود دارد می رسد.
اما من در مورد ارتباط در این سطح صحبت نمی کنم. من درباره آشنا در گمرک داشتن، آشنا در اداره مالیات داشتن، آشنا در دادگستری داشتن صحبت نمی کنم. من در این مورد حرف می زنم که گسترش توانایی شخصی، بعلاوه آشنایی با افراد و به گسترش شبکه ارتباطات با آن چیزیکه به شکلی منفی در ذهن ما شکل گرفته، متفاوت است.
چه نوع ارتباطاتی مفید است؟
با مواردی که تا الان شرح دادم احتمالا تفاوت پارتی بازی با گسترش شبکه ارتباطات رو متوجه شده اید. آن چیزی که در کار مهم است اینست که شما بتوانید ارتباط موثر و سازنده ای با افرادی که ارتباط دارید برقرار کنید. در این شرایط است که شما می توانید از کمکهای آنها در شرایط مناسب بهره مند شوید و همینطور آنها هم از خدمات شما در موقعیت مناسب بهره مند شوند. چنین شرایطی یک رابطه برنده برنده را می سازد که هر دو طرف می توانند از وجود آن راضی باشند. معمولا برای کسانی که تازه وارد کار شده اند، برقراری ارتباط موثر با افراد باتجربه رشته کاریشان باعث می شود تا آنها هم تجربه خوبی کسب کنند. در سطح حرفه ای هم برقراری ارتباط با افراد در رشته های کاری مختلف باعث می شود تا فعالیتهای مناسبی بین افراد شکل بگیرد و موقعیتهای کاری موثری شکل بگیرد.
نتیجه این ارتباطات چه می شود؟
در صورتیکه شما برند خود را بخوبی ساخته باشید، اهرم قوی تری در استفاده از بازوی ارتباطات در دست خواهید داشت. تقویت چنین رابطه هایی باعث افزایش اعتماد بین طرفین می شود و این موقعیت باعث می شود تا کارهای مناسبی بر اساس همین روابط به شما معرفی شود. در این شرایط و با سرمایه گذاری بلند مدت بر روی ارتباطات و نمایش تواناییها و قابلیتها می توان به نقطه ای رسید که دارای اعتبار شوید. این نکته مثل اتفاقی است که در بازار می افتد. در بازار آنچه که بیشتر باعث گسترش تجارت می شود تنها در اختیار داشتن سرمایه زیاد نیست، بلکه خوش حسابی و اعتبار است که باعث می شود تا افراد دیگر در همان صنف علاقه مند به کار با آن شخص شوند. در انجام کارها هم صرف توانایی فنی و دانش کاری باعث موفقیت نمی شود. آنچه که می تواند شرایط کار را برای یک شخص متفاوت کند اینست که به چه میزان بتواند ارتباطات موثری برقرار کند. حتی برقراری ارتباط موثر تا این حد مهم است که ممکن است در شرایط بحرانی شما را نجات دهد.
برقراری ارتباط ممکن است روزانه نباشد. ممکن است شما زمانی با کسی آشنا بشوید و مدتی ارتباطی نداشته باشید، اما تاثیر اولیه شما چنان بوده که آن شخص همیشه شما را بخاطر خواهد داشت.
جمع بندی
به نظرم اگر کسی آشنایی در جایی دارید که به واسطه آن کاری انجام می دهد (البته هیچوقت منظورم من ضایع کردن حق دیگران نیست) که دیگران نمی توانند آن را انجام دهند، قبل از اینکه کل کار طرف مورد نظر را زیر سوال ببریم باید به این فکر کنیم که ما چقدر قدرت برقراری ارتباط داریم. در همه جای دنیا کسانی که می توانند ارتباطات خوبی برقرار کنند، می توانند در پروژه ها برنده شوند، می توانند قراردادهای متفاوت ببندند، کارهای مناسب تر پیدا کنند. این یک قانون است که نمی توان انکارش کرد
این مطلب در زمینه پرسنال برندینگ نوشته شده و شما می توانید همه مطالب مرتبط با این موضوع را اینجا مطالعه کنید.
من بالشخصه متوجه منظورتان هستم، ولي عنوان بهتري را هم مي توانستيد براي اين مطلب انتخاب كنيد.
در مورد اينكه “در همه جای دنیا کسانی که می توانند ارتباطات خوبی برقرار کنند، می توانند در پروژه ها برنده شوند، می توانند قراردادهای متفاوت ببندند، کارهای مناسب تر پیدا کنند. این یک قانون است که نمی توان انکارش کرد” ، بايد بگويم قرار نيست در هر جاي دنيا فساد وجود داشته باشد بگوييم پس آن قابل قبول است. در برنده شدن مناقصات همه جاي دنيا اگر بعدا معلوم شود برخلاف مقررات و ضوابط بوده و حق عده‌اي ضايع شده مي توان پيگيري كرد.
@آیدین ک البته من تاکیید کردم که جنبه منفی کار منظورم نیست. اما مثلا آشنایی من با شما و آگاهی شما از تواناییهای من و من از تواناییهای شما می تونه باعث بشه که در صورت وجود یک موقعیت مناسب بتوانیم به یک همکاری برنده برنده برسیم در حالیکه ممکنه شخص دیگه ای توانایی بیشتری از من داشته باشه اما نتونه تو موقعیت کار قرار بگیره فقط به این دلیل که من تونستم یک ارتباط موثر ایجاد کنم.
در مورد نام هم من هدفم این بود که بخاطر اینکه این موضوع کلا جنبه بدی داره در کشور ما حتی ارتباط مناسب برقرار کردن هم باز جنبه منفی داره، می خواستم که بازنگری به طرز فکرمون داشته باشیم. اصولا نوشتن راجع به این موضوع خیلی سخته چون رو لبه تیغه.
با سلام
یک پیشنهاد داشتم خدمتتون
خیلی بهتر می بود بین متن هاتون از چند تصویر مرتبط هم استفاده می کردید اینطوری خیلی چشم خسته میشه برای خواندن مقاله
با تشکر
@mostafa ممنون از پیشنهاد. حتما! اما برای این مطلب تصویری که مناسب باشه پیدا نکردم متاسفانه.
ای ول
الان دور دور 2.0 هستش.
یه متن راجع به سازمان 2.0 نوشتم.
ببین چطوره رفیق
سلام
باور کنید پاراگراف اول آن در نقش کشیشهای اعتراف گیر خیلی به دلم نشست و خواستم اعتراف کنم.
به نظر جایی که فرمودید – ارتباط قوی مهمتر از توانایی هاست – بدیهی است و کاملا موافقم
به نظر ریشه اش در این است که فضای کاری حرفه ای نداریم و به همین مناسبت آدم حرفه ای را کسی می دانیم مهارت فنی خاصی داشته باشد. برای همین خوب به تعهد بیشتر از تخصص بها داده ایم.