پادکست: دورنمای کار و زندگی

تامل برانگیز بود..

تو یه بازه ای زیاد به این موضوع فکر می کردم و الان از این بابت خوشحالم.

ممنون از 5دقیقه ای که در عین پیچیدگی موضوع خیلی ساده بیان کردید.

آورين آورين
يک فيلمي هست به اسم ويژن که توش طرف همين نکاتي که شما گفتي را بيان مي‌کنه. الان ياد اون افتادم.
سازمان مديريت صنعتي به فارسي دوبله‌اش کرده. اگر توفيق زيارت بالاخره دست داد، حتما مي‌دم خدمت‌تون ببينيدش.

ممنون. جالب بود.

مسیری که از ابتدا اشتباه رفته باشیم سخت بتوان اصلاح کرد.
خوب بعد از پرداختن به ویژن، دوباره کار روزانه را ادامه خواهیم داد و ویژن فراموش می شود تا ویژن پردازی بعدی.
خوب چه می توان کرد؟ تا حالا فهمیدیم که باید به این کار را عادت کرد اما چگونه؟

@امیر مهرانی
مرسی از توضیح، مطمئنم که در ادامه این پادکست صحبت های زیاد دیگری دارید که بی صبرانه منتظر شنیدن یا خواندن آنها هستیم.
الان که کامنت قبلی ام را خواندم متوجه شدم که چقدر بد توضیح دادم و شما برداشت دیگری از آن نوشته کردید.
در آنجا قصد داشتم بگویم که به همان دلیلی که افراد چند سال پس از دوران پرشور ابتدای جوانی می بینند که در مسیر دیگری افتاده اند و میبینند که جایی که در آن قرار دارند با جایی که می خواستند برسند خیلی فاصله دارد، چرا نباید این اتفاق دوباره بیفتد؟
فرد مثلا با گوش کردن این برنامه شما به دورنمای زندگی خود نگاه می کند و برنامه ای می چیند، اما فردا باید دوباره سر کار برود و با همان افراد از صبح تا شب سر و کله بزند و بعد از چند روز دوباره ویژن فراموش می شود و زندگی معمول خود را ادامه خواهد داد.
شما گفتید که باید عادت شود که دورنما و اهداف خود را همیشه در نظر داشته باشیم.
خیلی از نویسندگان مطرح هم بر آن تاکید کرده اند، برایان تریسی در خیلی از کتابهایش اشاره کرده است که هر روز صبح که از خواب بیدار شدید چه بهتر که اهداف ترسیم شده خود را در زندگی به یاد آورید.
فکر کنم که این خود داستان مفصلی است که کتابها درباره آن نوشته اند و می نویسند.
وقتی متوجه شدیم که دورنمای زندگی مان را چه بهتر همیشه به یاد داشته باشیم، تازه به هوشیاری از جایی که قرار داریم و مسیری که وجود دارد رسیده ایم و طی مسیر خودش آگاهی و دانش بیشتری می خواهد.
خیلی مشتاقم تا در برنامه های بعدی تان جزئیات و نکات بیشتری از چگونگی آن بپردازید.

@ahmd در پادکستهای بعدی راجع به نقاط قوت افراد صحبت خواهم کرد بخشی از موضوع هم در کارگاه هایی که بزودی برگزار خواهم مطرح می شود. مسئله اینجاست که معمولا آدمها تا به نقطه درد نرسند کاری نمی کنند. مثلا خصی به این فکر میکند که حالا که درآمد دارم چرا باید تغییر شغل بدم؟ اما شرایطی پیش خواهد آمد که ممکن است شما بگویید تحمل این وضعیت دیگر برایم امکان نداردو اقدام به تغییر شرایط کنید که خود این موضوع بخاطر فشارهایی که در لحظه تحمل می کنید باعث می شود که برای خلاصی از شرایط فعلی دوباره با تصمیم اشتباه خود را دچار مشکل کنید. اما در نظر داشتن ویژن که با اهداف متفاوت است باعث می شود تا تمایلات ما بصورت ناخودآگاه به سمت کار مورد علاقه مان برود. یا حداقل فک. کنیم که کاری که چطور کاری که در حال انجام آن هستیم در مسیر ویژنمان می تواند باشد. در هر صورت ویژن به تنهایی کاری نمی کند حتما در پادکستهای بعدی بیشتر در این مورد توضیح خواهم داد.

امکان دانلود یا پخش وجود ندارد

با سلام
پادکست خوبی بود، متشکر. نمیدونم این پادکست در جواب سوال من بود یا نه؟
ولی یک سوال اساسی این وسط هست:
شما اشاره کردین که شخص در اول کارش فکر میکنه که خیلی مهمه و داره کاری میکنه که دنیا رو تغییر میده. حالا سوال من اینه چه فرقی هست بین افرادی که واقها دنیا رو تغییر میدن و افرادی که فکر میکنن دارن دنیا رو تغییر میدن؟
به نظر من این بحث، بحث واقعا مهمیه و امیدوارم بقیه دوستان هم شرکت کنن.

امیر مهرانی :
@MoHsen خیلی سخته که در این مورد بخوام در چند خط توضیح بدم. اما مسلما آدمهایی که دنیا رو در هر اندازه – یعنی جه یک خانواده باشه و چه یک شهر، کشور یا کل دنیا به معنای واقعی رو تغییر می‌دن هم ویژن دارن و هم عمل می‌کنن. آدمهایی که فکر می‌کنن این کار رو انجام می‌دن بیشتر رویاپردازی می‌کنن. البته چون از موضوع زمان زیادی گذشته شاید بقیه مطلع نشن و در این بحث شرکت نکنند.
در نهایت پیشرفت آدمها بر اساس علاقه و توانایی‌هاشون شکل می‌گیره. برای این‌که واقعا کار درستی انجام داد باید در زمان درست در مکان صحیح کار مناسب رو انجام داد.

بله درسته این بحثی نیست که بشه در چند خط به نتیجه درستی رسید برای همین هم من از شما درخواست دارم با پادکست ها یا نوشته های خودتون اگر میتونید این بحث رو ادامه بدید.
با سپاس

با سلام و عرض ادب
از مطالب بسیار جالبتون بسیار ممنونم
مدتیه راجع به چشم انداز مطالعه می کنم و سعی می کنم اون را بهتر از قبل در زندگی و کارم استفاده کنم و تا حالا خیلی از موفقیتهایی که داشتم بواسطه چشم اندازی بوده که از اون موفقیتها داشتم. ولی هنوز نتونستم چشم اندازی برای کل زندگیم پیدا کنم که بتونه منو راضی کنه. چشم اندازی که ارزش یک عمر زحمت کشیدن را داشته باشه به هر حال نمیشه دائما در زندگی تغییر مسیر داد و باید مقصد نهایی را پیدا کرد.