بحث و گفتگو: تاخیر پرداخت حقوق و استرس شغلی

استرس شغلی از مواردی است که در حال حاضر در تمام دنیا خیلی زیاد به آن پرداخته می‌شه و موسسات خاصی بصورت تخصصی بر روی این موضوع فعالیت می‌کنند. استرس شغلی یکی از موضوع‌های مورد علاقه دانشگاه‌‌ها هم هست و مقالات علمی زیادی در این زمینه منتشر می‌شه. یکی از کارهایی که در زمینه مدیریت استرس شغلی انجام می‌شه،‌ شناسایی عوامل استرس‌زا است. در صورتی که عوامل استرس‌زا در یک سازمان شناسایی نشوند یا خود شخص به آنها آگاه نشود، در معرض استرس مداوم قرار گرفتن باعث بروز مشکلات روحی و جسمانی شدیدی می‌شود و به شکل مشخص هم شخص و هم سازمان ضربه بزرگی از این موضوع می‌خورند.

اما عوامل استرس به شکل قابل ملاحظه‌ای به محیط جغرافیایی وابسته است. مثلا اگر شما در ایران کار کنید استرس تاخیر پرداخت حقوق را دارید و اگر در آمریکا کار کنید، استرس تعدیل نیرو به‌خاطر بهران اقتصادی را خواهید داشت. همین مسئله بحران اقتصادی باعث شد تا خرج زیادی گردن شرکت‌های بیمه‌ای بیافتد که مجبور بودند خسارات ناشی از همین استرس‌ها و یا حوادث بحران اقتصادی را پرداخت کنند. اما در حال حاضر ما در ایران دچار بحران تاخیر پرداخت حقوق هستیم. تا دو سه سال گذشته این موضوع بیشتر گریبان‌گیر شرکت‌های خصوصی شده بود اما حالا مطلع هستم که حتی ثروتمند‌ترین سازمان‌های دولتی هم دچار این بحران شده‌اند.

من به عنوان کسی که هر دو طرف ماجرا را تجربه کرده، یعنی هم مورد پرداخت با تاخیر بالای حقوق شده‌ام و هم به عنوان کسی که کسب و کار خودش را داشته دچار تاخیر پرداخت حقوق شده‌ام هر دو طرف ماجرا را تجربه کرده‌ام. تاخیر پرداخت حقوق باعث بروز رفتارهایی در کارکنان می‌شود که می‌تواند ضربه‌های بدی به شرکت بزند. مثلا همیشه این موضوع وجود دارد که صاحبان کسب و کار پول را برای خودشان برمی‌دارند و پول کارکنان را پرداخت نمی‌کنند.

احتمالا شما هم درگیر چنین شرایطی شده‌اید. یا به‌عنوان کسی که در شرکتی استخدام هستید دچار تاخیر پرداخت حقوق شده‌اید و یا به‌عنوان صاحب کسب و کار نتوانسته‌اید حقوق‌ها را به موقع پرداخت کنید. می‌خواهم که در این خصوص تجربیات خود را مطرح کنید تا در مطلب بعدی، تجربیات خودم را هم کنارش بگذارم و جمع بندی در این زمینه داشته باشیم. حال سوالات اینها هستند:

بیشترین زمانی که دچار تاخیر دریافت یا پرداخت حقوق شده‌اید چه مدت بوده است؟

به عنوان کارفرما یا کارمند چه احساسی در شرایط پرداخت داشته‌اید؟ بیشترین استرس به چه دلیل بوده است؟ چه تاثیری روی زندگی شخصی شما داشته است؟

آیا برای اینکه تاخیر پرداخت‌ها کمترین تاثیر را روی زندگی شما بگذارد راه‌‌حلی پیدا کرده‌اید؟

لطفا در پاسخ‌ها مشخص کنید که در استخدام جایی هستید یا صاحب کسب کار می‌باشید.

نمایش 21 دیدگاه
  • محمد افاضاتی
    پاسخ

    شاید چیزی حدود ۲ یا ۳ ماه بود که حقوق نگرفته بودم و هر روز مدیر می گفت که ما همه باید اینجا رو بسازیم و … و هی ما تحمل می کردیم…
    تا اینجا مشکلی نبود و تحملم می کردم اما مشکل از اونجایی شروع شد که صورت مسئله رو عوض کردند و گفتند ما حقوق نمی دیم واسه این نیست که پول نداریم واسه اینه که شما کار مفید نکردید…
    خیلی به آدم بر می خوره!!! ۷ ۸ تا کد نویس بودیم همه اومدیم بیرون
    راه حلی هم که اون موقع داشتم کار پروژه ای بود که باعث می شود توجه ام به کار شرکت کم تر شود

  • علي نعمتي شهاب
    پاسخ

    1. خوب من رو که مي‌دوني کارشناس يک شرکت‌ام!
    2. بيش‌ترين زمان: 8 ماه در سال 87. پارسال هم حدود 6 ماه نصفه و نيمه حقوق گرفتيم.
    3. من خوب متأهل نيستم و شايد حقوق نگرفتن اثر مستقيمي روي زندگي‌ام نداشته باشه؛ اما مثلا براي دادن شهريه‌ي دانشگاهم استرس ايجاد کرده برام.
    4. يکي دو تا راه‌حل را داشتم که البته خيلي هم مثبت نبوده: يکي دو بار رفتم از پدرم پول توجيبي گرفتم (!) و يک بار هم به صورت اساسي تصميم گرفتم کارم را عوض کنم که دومي شرايط را بدتر کرد و الان بعد از 8 ماه که از شرکت جديد به شرکت قديمي برگشتم، هنوز طلبم را ندادند!
    5. يادم هست چند سال پيش تحقيقي در يک شرکت بزرگ و ثروتمند دولتي انجام شده بود و در آن‌جا اين نتيجه به دست آمده بود که مهم‌ترين دليل رضايت شغلي پرداخت سرِ ماه حقوقه.

  • سید علا سبزپوش
    پاسخ

    بنده در جایی که مشغول کار هستم که سال پیش به شدت بحران زده شد ، حقوق هر ماه را تقریبا یک الی دو ماه دیرتر می دادن ، راستش این تاخیرها تمام برنامه ریزی زندگی مرا بهم ریخته بود چون 2 و 8 هر ماه موقع پرداخت قسطهای من بود و واقعا من کلافه کرده بود مجبور بودم همیشه قرض بگیرم تا قسط هایم را پرداخت کنم ، به نظر من تاخیر در پرداخت حقوق کارمندان باعث به هم ریختگی ذهنی آنان می شود و از همه مهمتر آنان را نسبت به محل کارشون بد بین می کنه ، ما تقریبا 2 سال این وضع را تحمل کردیم ، اما حالا که وضعمون بهتر شده ولی باز هم استرس آن روزها ول کن نیست ، نگران هستیم که مبادا دوباره وضع سابق تکرار شود ، به نظر من تاثیر بلند مدت داره .

  • roho
    پاسخ

    1-تاخیر دریافت یا پرداخت
    دریافت : 3 ماه ، کارفرما از اول بنا رو بر پرداخت با تاخیر یک ماهه گذاشته بود.

    پرداخت : دو ماه ، عدم وصول چک مشتریان

    2-شرایط پرداخت
    دریافت : کارفرما به فکر پر کردن جیب خودشه و از کارمند بهره کشی میکنه،پروژه های میلیونی که کارمند انجام میده و عایدش چند ده یا صد هزار تومنه و سود اصلی رو کارفرما میکنه.احساس : گرفتاری در محیطی نچسب که به دلیل نیاز به کار میبایست تحمل کرد یا فرار و یا شکایت.تاثیر : خرج کردن پس انداز و قرض گرفتن

    پرداخت : کارمند اتلاف وقت داره و بازده مفید نداره و نسبت به تحویل به موقع پروژه و یا همکاری احساس مسئولیت نداره
    هزینه های سربار شرکت زیاد میشه و کارمندان هم کمکی برای کاهش هزینه نمی کنند

    3-کمترین تاثیر پرداخت
    شغل دوم ، فری لنس

    4- استخدام یا صاحب کسب کار
    کارمند بخش خصوصی – فری لنس

  • رامین
    پاسخ

    من به شخصه در اولین جایی که کار میکردم روز اول در مصاحبه وقتی بهم گفتند که ممکن است با تاخیر حقوق مواجه شوی چون به قصد تجربه اندوزی وارد محیط کار میشدم برایم قابل تحمل بود.همین الان هم از اونجا طلب دارم ولی فشاری به آنها نمی آورم ولی در محل کار جدید شاید اگر بیشتر از دو ماه تاخیر داشته باشم برایم قابل تحمل نباشد.نکته ای را که به شخصه تجربه کرده ام در صورتی که در محیط کار رفتار مدیر طوری باشد که کارمند به وی اعتماد کند کارمند در مسئله تاخیر حقوق حاضر به همکاری با مدیر است.

  • لوکال
    پاسخ

    کارمند چند شرکت بودم
    بیشترین زمانی که تاخیر در دریاف حقوق داشتم 1 ماه بود که باعث شد کارم رو عوض کنم و البته حقوقم رو هم در نهایت بگیرم (این تصمیم را به صورت جمعی و با تعدادی از همکاران گرفتم.) (البته خیلی قبل تر از آن مدت زیادی را هم با دریافت حفوق پایین که به دلایل شخصی توافق کرده بودم مشغول بودم ولی در آن مدت تاخیر در دریافت حقوق نداشتم)
    با توجه به وضعیت فعلی شرکتهای it در ایران نتیجه کلی که گرفتم این هست الان وضعیتی نیست که بشه روی کار طولانی مدت در یک شرکت خصوصی حسابی باز کرد، 3 گزینه پیش روی توسعه دهندگان و برنامه نویسان .. هست به ترتیب اولویت:
    1-همیشه دنبال شرکتهای جدید باشند و مدت کوتاهی در شرکتهای مختلف فعالیت کنند. به محض مشاهده علائم نامطلوب (شما همیشه باید دنبال کار بهتر باشید بدون توجه به این که شرکت حاضر در چه وضعیتی قرار دارد تا با مشاهده این علائم غافل گیر نشوید) مثل تاخیر در پرداخت حقوق، جو نامساعد کاری، علائم شکست پروژه و … (پنیر جابجا شده) شرکت خود را عوض کنند. ولی زمینه کاری خود را ثابت نگه دارند، به عنوان مثال اگر بر روی یک cms کد باز در یک زبان خواص کار می کنند، این cms جزو چیزهایی که تغییر می کند نباشد و همیشه دنبال کارهای جدید مرتبط با همان cms بگردند. ) بعلاوه اگر برایشان مقدور باشد با تعدادی از همکاران خود یک تیم تشکیل دهند، این سبب میشود که تیمی قوی متشکل از skill مختلف داشته باشند، نیاز به توضیح نیست که داشتن این تیم و نگه داری آن تا چه اندازه به نفع تک تک اعضای تیم هست. (البته نگه داشتن و ماندن در چنین تیمی مستلزم فداکاری هایی نیز هست یعنی لازم است که تک تک اعضا برای نگه داشتن این تیم در کنار هم تنها به کارهایی پاسخ مثبت دهند که استخدام همه اعضا را قبول کنند)
    2-از ایران مهاجرت کنند، کاری که بنده و دیگر اعضای تیم در حال انجام آن هستیم، راههای بسیار متفاوتی برای خارج شدن از جو نامساعد فعلی در ایران وجود دارد که الزاما همه آنها به کانادا ختم نمی شود، گزینه مناسب به نظر من یک روش agile و step by step برای خروج است یعنی از ابتدا به فکر مهاجرت نباشیم و یک دوره کاری کوتاه مدت برای شروع می تواند کمک بزرگی باشد.
    3- به صورت freelancer دنبال کار باشند که من پیشنهاد نمی کنم، چون معمولا کارفرما ها نیاز به نیروهایی دارند که به صورت co-location با آنها همکاری کنند و من کمتر نیرویی را دیدم که روحیه کار freelance داشته باشد، بخصوص اگر قرار باشد در خانه کار کنید خواهید دید که به همه کاری مشغول می شوید مگر کاری که برای آن قرار است پول بگیرید.

    • حمید
      پاسخ

      امثال جنابعالی هستند که وضع منابع انسانی در ایران خراب است.
      من 15 سال در آلمان مشغول بودم و به شما قول میدم با این دیدگاهی که دارید یکسال بیشتر نمی توانید در خارح کار کنید

  • علی واحد
    پاسخ

    داشتم نوشته های نظردهندگان را می خواندم و حق می دادم به آنها که از دیرکرد در پرداخت ها گلایه کنند تا اینکه این نظر آخر مربوط به آقا یا خانم لوکال را خواندم و احساس کردم به من-به عنوان یک کارفرما لبته به صورت عمومی- خیانت شده است!!
    واقعیتش این است که به عنوان کارمند چند باری با مساله دیرکرد در حقوق مواجه بوده ام و آن زمانها تحمل کرده ام، به عنوان مدیر البته تحملم نسبت به دیرکرد کمتر شده است، در این نزدیک ده سالی که شرکت دارم در دو مقطع زمانی مجبور شدم در پرداخت حقوق ها تاخیر جدی (یکی دو سه ماه) بدهم، چاره ای نبود، بروز چند بحران به صورت همزمان اندوخته مالی ما را کاهش داده بود و باید از یکجا جلوی جریان را می گرفتیم، در دو باری که این اتفاق افتاد یک شکلی آن را گذرانیدیم(اینجا که نظرات دوستان را می خوانم حس می کنم همکارانم در آن دو زمان چه استرس هایی داشتند و … ممنونم از اینکه مدارا کردند) اما زمان پیش رو تهدید بزرگی برای ما است. می ترسم با اجرای طرح های تحول اقتصادی و هدفمندکردن یارانه ها، بازار دستخوش چنان تغییراتی شود و هزینه های جاری چنان بالا رود که عملا ما را در تامین نقدینگی دچار مشکل جدی کند (کما اینکه هنوز شروع نشده حجم مطالبات مشکوک الوصول ما به شدت بالا رفته است و به چیزی نزدیک به 40% کل درآمد یکساله ما نزدیک شده است و هزینه های جاری با یک نرخ تورم دو رقمی افزایش می یابد). این شکلی مطمئنا در پرداخت ها دچار مشکل جدی خواهیم شد که نمی دانم چگونه می توان آنها را گذراند. آیا بجه های شرکت باید با درک این شرایط تحمل کنند و یا اینکه ما یک فکری بکنیم تا این دوره انتقالی را بگذرانیم؟ نمی دانم!
    این را می دانم در صورت بروز مشکل در پرداخت به موقع حقوق، اگر حس کنم همزمان یکی از بچه ها دنبال کار دیگری می گردند، هر چند شاید حق داشته باشند، اما دیگر نمی توانم به آنها اعتماد بکنم.
    همین!
    همین!

  • امیر مهرانی
    پاسخ

    @لوکال راستش این موضوعی که شما مطرح کردید به نظر من یک تهدید جدی هم برای شرایط کاری خود شماست و هم برای کارفرما. در برداشت اولیه این رفتار باعث می‌شه که شما تبدیل به یک فرد غیر قابل اعتماد در کار بشوید. سعی می‌کنم در مطلب بعدی در این باره بیشتر توضیح بدهم.

  • ایمان نعمتی
    پاسخ

    در زمانی که استخدام جایی بودم آنچنان پیش نیامده، اما پروژه ای را برای یک کارفرمای دولتی انجام داده بودم که پولش برای من دانشجو رقم قابل توجهی بود و از آن جا که پولدار بودن شرکت های دولتی ثابت شده بود برایم مطمئن بودم که با تاخیر در پرداخت مواجه نخواهم شد. اما اون ها 6-7 ماه دستمزد پروژه را عقب انداختند و بعد از آن هم در سه قسط پرداخت را انجام دادند و در این مدت که من روی پول این پروژه حساب کرده بودم، استرس زیادی بهم وارد شد.
    استرسی که وجود داره اینه که هر کسی روی پولی که قراره بهش داده بشه حساب میکنه و براش برنامه ریزی داره و وقتی تاخیری در پرداخت پیش میاد خب مسلماً برنامه هاش به هم میریزه و اگه استرس زیادی داشته باشه بر روی کارش اثر منفی خواهد گذاشت.

  • لوکال
    پاسخ

    به نظر من دیر پرداخت کردن حقوق می تواند یکی از نشانه های سفوط شرکت باشد، همانطور که در کامنتهای دوستان قبلی دیدید:

    محمد افاضاتی :
    شاید چیزی حدود ۲ یا ۳ ماه بود که حقوق نگرفته بودم و هر روز مدیر می گفت که ما همه باید اینجا رو بسازیم و … و هی ما تحمل می کردیم…
    تا اینجا مشکلی نبود و تحملم می کردم اما مشکل از اونجایی شروع شد که صورت مسئله رو عوض کردند و گفتند ما حقوق نمی دیم واسه این نیست که پول نداریم واسه اینه که شما کار مفید نکردید…
    خیلی به آدم بر می خوره!!! ۷ ۸ تا کد نویس بودیم همه اومدیم بیرون
    راه حلی هم که اون موقع داشتم کار پروژه ای بود که باعث می شود توجه ام به کار شرکت کم تر شود

    به نظر شما اگر ایشان همان ماه اول نشانه ها را درست تشخیص می دادند ضرر کمتری متوجه ایشان نمی شد؟ آیا باید تا شنیدن چنین توهین هایی صبر کرد؟
    بسیاری از کارفرما ها سرنوشت مالی کارمندان را با سرنوشت مالی شرکت خودشان درگیر می کنند، من دوباره تاکید می کنم تاخیر در پرداخت حقوق می تواند یک نشانه باشد، وقتی این نشانه به همراه چند نشانه دیگر همراه می شود (در مورد خودم کم اهمیت ترین نشانه همین تاخیر در پرداخت حقوق بود) شما باید دنبال یک کار دیگر باشید، سرنوشت کاری چیزی نیست که بشود با احساسات در مورد آن تصمیم گرفت، وقتی شرکتی در حال درجا زدن و سقوط است یا در سطح مدیریت مشکلات جدی دارد و شما در موقعیتی نیستید که آن را نجات دهید باید جدا شوید.
    @امیر مهرانی @علی واحد
    این که تهدید جدی برای کارفرما هست رو کاملا قبول دارم، متاسفانه بازار فعلی it به صورتی شده است که کارفرما ها با کمترین دانش و تجربه مدیریتی و تنها با تکیه به پشتوانه مالی (که بعضا برخی آنرا هم ندارند) شروع به کار می کنند و با پا فشاری بر روی تزهای غلط خودشان شرکتشان را به سمت شکست پیش می برند، به نظر شما آیا پیوند دادن سرنوشت شغلی خود با چنین شرکتهایی کاری درست و اصولی است؟
    شاید این سوال پیش بیاید که شما چرا از ابتدا وارد شرکتی اینچنینی می شوید، که پاسخ واضح است، اگر از ابتدا این نشانه ها معلوم شود مسلما وارد چنین شرکتی نمیشویم
    در نهایت لازم است یادآوری کنم پیشنهاد من به این مفهوم نیست که این مهاجراتها هم معنا با ضرر زدن به کارفرما برداشت شود، شما می توانید با کارفرمای خود از ابتدا توافق کنید که در ابتدا قراردادی کوتاه مدت با شما ببندد (کمااینکه اکثرا همین کار را هم می کنند) فقط تفاوت در این است که در این مدت فقط شرکت نیست که شما را تست می کند بلکه شما هم شرکت را تست می کنید. و اگر صلاح دیدید قرار داد بعدی را هم کوتاه مدت می بندید. و در انتهای قرار داده هم کار را کاملا تحویل می دهید.

  • مجيد آواژ
    پاسخ

    مطلب خوبي بود. راستش از اواخر سال 86 تا اواخر 87 وضعيت پرداخت حقوق ها به مشکل برخورده بود. دليل آن هم سرمايه گذاري شرکت براي داشتن ساختمان خود بود. اولين کاري که کرديم اين بود که با يک ماه تاخير نظم پرداخت ها برقرار شد. يعني اينکه حقوق هر ماه پرداخت مي شد، منتها با يک ماه تاخير. براي همين سعي کرديم که با وجود يک ماه عدم پرداخت حقوق، مشکلي به نام بي نظمي را ايجاد نکنيم. اين روال فقط در يک ماه که مدت تاخير به 45 روز رسيد به هم خورد. خوشبختانه موضوع در سال 88 تا حد خيلي زيادي حل شد و پرداخت حقوق ها جز با يکي دو تاخير 15 روزه به طور کامل انجام شد.
    شايد براي افرادي که شرکت داران را دزد و غارتگر و استثمارگر مي دانند، باور کردني نباشد. اما در هنگامي که حقوق دير پرداخت مي شود من مانند يک مرغ سر کنده هستم. هيچ گاه به خود اجازه نداده ام که پيش از ديگران حقوق دريافت کنم و هميشه در اين شرايط خود را به آب و آتش مي زنم که حقوق کارکنان شرکت تامين شود. خوشبختانه همکاران بهسادي من هميشه در شرايط بحراني صبر پيشه کرده اند. خودمان هم حواسمان بوده است که افرادي که وضعيت حادتري دارند، با مشکل روبرو نشوند. متاسفانه اين ماه هم با توجه به اشتباه صدور چک يکي از مشتريان دولتي هنوز حقوق پرداخت نشده است که اميدوارم امروز و فردا موضوع حل شود.

  • مجيد آواژ
    پاسخ

    @لوکال
    من هم با علي واحد عزيز همفکرم و در ناخودآگاه احساس مشترکي پيدا کردم با کارفرمايي که به او خيانت شده است. آقا يا خانم لوکال بيشتر با شرکت ها از سر جنگ وارد مي شوند تا از در دوستي و همگرايي. من هم

  • اشکان نظری
    پاسخ

    من با نظر لوکال کاملا موافقم. کارفرما ها اصولا اعتماد ندارند و گرنه کارفرما نمیشدند و نیازی به هیچگونه شفاف سازی نیست که کارفرما دوست داره کارمند تا آخر دنیا هم که شده براش کار کنه و با هر شرایطی بسازه. مسئله اینه که اصلا بحث اعتماد نیست. یک رابطه ی بازرگانی هست که بر پایه ی عمل به تعدات طرفین بنا شده و ادامه ی اون منوط به عمل به تعهدات هستش نه چیز دیگه. کارمند هم تا یک جایی به کارفرما فرصت میده که به تعهداتش عمل کنه. چطوره که کارفرما زمان محاسبه ی مرخصی و اضافه کاری و … هیچ رقمه کوتاه نمیاد و تا یک کارمندی یک کمی راندمانش میاد پایین به تندی با توبیخ و جریمه و تهدید به اخراج روبرو میشه، کارمند هم تا یک جایی کوتاهی کارفرما رو تحمل میکنه. بیشترش میشه حماقت که کارفرما دوست داره بگه : تعهد کاری.
    کارمندی که دیر میاد، درست نمیتونه کار کنه، اشتباه میکنه و … هم دلیل داره. هزار و یک جور مشکل داره. تنها کارفرما نیست که (بمیرم براش الهی) به خاطر فلان و بهمان وضعیت مملکت خورده به مشکل. کارمند هم برای خودش هزار و یک جور بدبختی داره (نخستینش اینه که کارمنده!). چطور کارفرما حق داره رل قربانی رو بازی کنه و از زمین و زمان بناله، کارمند حق نداره ؟ (اینم یک کم شوخی تا دلتون باز شه)

  • اشکان نظری
    پاسخ

    @ مجید آواز
    هیچ شگفتی نداره که شما (نه شخص شما، صنف شما) احساس میکنید بهتون خیانت شده. مسئله اینه که صنف کارند هم دقیقا همین احساس شما رو دارند و دارند همین رو میگند و لوکال هم داره میگه : آقای/خانم کارمند، میخوای آخر سر احساس ابله بودن و مورد خیانت قرار گرفتن بهت دست نده؟ باید این کار ها رو بکن (یا نکن! خودت میدونی)
    شما رابطه ی کاری رو دراماتیک می کنید! گویی تاتری، فیلمی، چیزیه. نه جنگی در کاره و نه عشقی و علاقه ی خاصی. یک قرارداده. هیچ آدمی از سنگ نیست، هیچ کس هم احمق نیست. ایده آل ها هم با هم متفاوته. شاید یکی بخواد (یدلیل اینکه شما رو میشناسه) سه ماه هم بدون حقوق کار کنه و یکی دیگه (بازم چون شما رو میشناسه) یک ماه که حقوقش عقب افتاد بره. مگر شما که یک لیست از تعهدات و قیود بی سر و ته به کارمند تحمیل میکنید، چک و سفته میگیرید، بیمه نمیکنید، زمان پرداخت که میشه به جای 190 به 220 تقسیم میکنید با کارمند سر جنگ دارید؟ دارید محکم کاری میکنید، دنبال دردسر نمی گردید. حق طبیعی شماست! آقای/خانم لوکال خیلی هم صلح امیز دارند صنف کارمند رو با یک سری نکانی (در راستای محکم کاری و دردسر کمتر) آشنا می کنند. حق ایشان است (کارمند ها رو میگم) که جایی باشند که آرامش داره و حقوق به موقع پرداخت میشه یا اگر نمیشه دست کم موندن توجیه داشته باشه! من به شخصه از ایشون سپاسگذار میکنم 🙂

  • لوکال
    پاسخ

    نکته ای که در نظرات قبلی فراموش کردم بگم این است که در بازار فعلی که افزایش قیمتها قابل پیشبینی نیست، بستن قراردادهای کوتاه مدت عاقلانه ترین کاری هست که نیروی کار برای حفظ خودش می تونه انجام بده، (تصور کنید ما شاهد افزایش قیمت 100 درصدی باشیم در حالی که حقوق مان هیچ تغییری نکرده…) البته این موضوع از نظر کار فرما ها دور نمونده، چندوقت پیش شرکتی رو دیدم که خواستار استخدام نیرو بود، حقوق خوبی هم می داد ولی از همان ابتدا با نیرو قرارداد 5 ساله با ضمانت (سفته) می بست.:)

  • اشکان نظری
    پاسخ

    @ علی مهرانی
    با نظر شما کاملا مخالفم. کار بک رابطه ی دوسویه است میان کارفرما و کارمند. سوای روال رایج «انجام کار/ پرداخت دستمزد» چیزهای دیگری هم هست برای که هر دو سو باید بدونند. برای نمونه کارفرما میخواد بدونه میشه روی کارمند حساب کرد و کارمند هم میخواد بدونه میشه روی کارفرما حساب کرد. به عبارتی همون چیزی که لوکال میگه و اون اینه که هر دو طرف دارند همدیگر رو ارزیابی میکنند که حق طبیعی یه اونهاست. (توجه کتید : هر دو طرف و نه تنها کارفرما).
    مشکلی اینه که کارفرماها تنها خودشون رو دارای چنین حقی میدونند و از دید اونها خیلی در حق کارمند بزرگواری شده که استخدام شده و کارمند دیگه باید کارفرما رو بگیره رو سرش و حلوا حلوا کنه (اونم چه حلوایی!).
    من به همکاران کارمند خودم میگم که گول چند تکه تیر و تخته و یک منشی بد اخلاق (یا خوش اخلاق) و یک پرسشنامه در حد مایکروسافت رو نخورید. با دیدن :«به یک متخصص آی تی با دوهزار سال سابقه و مدرک فوق دکترا در یک شرکت رفیب آی بی ام نیاز است» هول نکنید. بیشتر اش توهمه. همونجوری که دوستمون لوکال میکه بیشتر این دفتر و دستک ها گذری هستند و هیچ دانش و پولی پشتشون نیست. ما اینقدر دیدیم که با دو ساعت حرف زدن تا پایان داستان رو براتون میگیم.اعتماد بنفس داشته باشید و با هوشمندی تمام کارفرما رو بررسی کنید. یکی پول نداره اما به کارش وارده، خوب ارشش رو داره. یکی وارد نیست اما منابع مالی داره. راهنماییش کنید اما به شما ربطی نداره تا زمانی که به تعهداتش عمل میکنه. اما به محض اینکه دیدید نه پول داره و نه دانش و به عبارتی داره دور خودش میزنه، به فکر کار باشید یا اگر میتونید برای خودتون کار کنید.
    این شما نیستید که دارید تهدید می کنید، شما تنها دارید تهدیدی که از سوی خود کارفرما متوجه مجموعه هست رو آشکار می کنید. کارفرمایی که جسارت و ظرفیت روبرو شدن با این حقیقت رو نداره بدرد مدیریت دیگران نمیخوره.

  • مجيد آواژ
    پاسخ

    خب خوشبختانه مشکل حقوق آبان ماه هم حل شد.

  • علی رضا
    پاسخ

    سلام
    بنده هم دوسال پیش با مشکل عدم دریافت به موقع حقوق مواجه شدم، خیلی برای آدم سخته که یک ماه به امید حقوق کار کنه، آخر ماه بگویند نداریم، این فقط مال موقعه ای هست که شخص برنامه خاصی برای خرج نمودن حقوقش نداشته باشه یا حداقل بدهکار کسی نباشه.کما اینکه دوستان من این مشکل را داشتند.
    چهار نفر بودیم که حقوق سه ماه منتهی به پایان سال رو دریافت نکرده بودیم، با توجه به رابطه دوستانه ای که با کارفرما داشتیم با اشتیاق کار میکردیم و منتظر بهبود اوضاع بودیم.
    ولی مشکل از جایی شروع شد که فهمیدم کارفرما که کلا به کارمندانش 3 میلیون تومان بدهکار بوده ، رفته برای عید، سینمای خانگی خریده 4 میلیون تومان.فرش نو هم خریده.
    این همون خیانتی هست که دوستان کارفرما از بیانش ناراحت میشوند.
    کارمندان یک یا دوبار ندید میگیرند ، بار سوم روشی “لوکال” را ادامه میدهند.

    به نظرم فرد باید همیشه یه شغل دوم داشته باشه، اینطوری مشکلات راحت تر حل میشوند.
    ضمن اینکه اگر چه پرداخت به موقع حقوق وظیقه کارفرما هست و تاخیر پرداخت آن موجب استرس خواهد شد ، اما سبک زندگی کارمندان مهمتر از تاخیر پرداخت هست.
    من به شخصه تمام سعی خود را میکنم که خرید قسطی یا قرضی نکنم، وام هم نگیرم، این طوری دغدغه کمتری هم داردم.هر موقع پولم جمع شد با خیال راحت خرید میکنم.

  • مهران
    پاسخ

    آقا من کامنت ها رو خوندم مشکلم برطرف شد )… من تو پرداخت حقوقم ٣ الی چهار روز تاخیر بود و گلایه داشتم ولی میبینم دوستان میگن ٣ الی ۴ ماه.
    والا من تحمل این ٣/۴ روز رو هم ندارم.
    هر وقت که حقوقم رو میدن سعی میکنم تمام قسط هام رو پرداخت کنم چون میدونم سر وقت حقوق ها پرداخت نمیشه.

یک نظر بدهید