شب گذشته در جمع اقوام بودیم و زوج تازه عقد کرده ای هم حضور داشتند و اول راه برنامه ریزی برای آینده. البته از نقطه نظر من! از صحبت ها متوجه شدم که داماد دنبال کار می گرده. به من گفت که برای من کار سراغ نداری پرسیدم چه رشته ای خونده بودی؟ گفت طراحی صنعتی. گفتم مگه کار مرتبط با رشته ات نمی خوای انجام بدی؟ گفت نه نیست و دستمزدهای خیلی زیادی هم نداره. با یکی صحبت کردم قراره تو اورژانس برام کار جور کنه.
خانم عروس هم دست بر قضا دانشجوی IT بودند و وقتی که متوجه شدند من هم در همین زمینه فعال هستم درباره زمینه کاریم سوال های از من پرسیدند که در مقابل جواب های من فقط سر تکان می دادند. بعد من سوال کردم که قصد داری چه کاری انجام بدی؟ گفت می رم استخدام بانک می شم. گفتم می خوایی تو بانک در همین زمینه که درس می خونی کار کنی؟ گفت نه! من این رشته رو برای مدرکش می خونم. اصلا چیزی بلد نیستم، فقط شب امتحان درس می خونم که واحدها رو پاس کنم.
من لبخندی زدم و دیگه صحبت رو ادامه ندادم. به این فکر می کنم که چند نفر از بچه هایی که وارد دانشگاه می شن می دونن که چه انتظاری از زندگیشون دارن؟
تعداد آدمهایی که چیزی رو از صمیم قلب می خواهند (میتوانند بخواهند، میدانند که میخواهند) و برایش مبارزه می کنند و زمان می گذارند روز به روز کمتر می شود.
چرا؟
این یکی بوده از هزاران !
متاسفانه در دانشگاه های معتبر هم این رویه در بین دانشجویان وجود داره و به نظر من 2 تا دلیل عمده داره : نقص در نظام آموزشی و عدم آگاهی و علاقه به رشته در هنگام ورود به دانشگاه.
=حتی من افرادی رو هم دیدم که در خارج از کشور آی تی میخونن در سطح بالا اما بازم خیلی سطحی به آی تی نگاه می کنند و حتی اطلاعات عمومیشون در سطحی نیست که انتظار میره ، چه برسه به تخصص
اغلبا این افراد هدفشون استخدامی یا استاد دانشگاه هست که این دو مورد اشباع شده
مگه به مدرک هم کسی اهمیت میده؟ من الان 6 سال هست که مشغول هستم(همون طور که مستحضرید در شرکتهای مختلف) یک کدامشان ازم مدرک تحصیلی ام را نخواسته اند من هم هنوز نرفتم بگیرم 🙂
واقعا این طرز فکر از کجا آمده که “من این رشته رو برای مدرکش می خونم.”؟ باید بازار تقاضایی برای این دست افراد داشته باشد که تولیدش توجیهی داشته باشد.
راستش فارغ از پرسشی که طرح کردید، من اگر جای شما بودم به این دو عزیر مدال شجاعت می دادم! که چگونه بدون هیچ آینده شغلی مناسب و تعریف شده ای، پای سفره عقد نشسته اند!
همین!
مطلبی که به نظرم میرسه اکثر جوانها با اون درگیر هستند ، عدم شناخت استعداد و توانایی از آغاز کار تا رسیدن به جایگاه مطلوب هست.
از زمانی که به مدرسه فرستاده میشن تا قدم در راه پیشرفت گذاشته باشند، از هر کسی یک نسخه برای آینده دریافت میکنند . پدر میخواد بچه مهندس بشه یا مادر آرزو داره اون تو لباس دکتر ببینه و …
فارغ از علاقه و استعداد و توانایی و رشته یا شاخه ای که اون بتونه بیشتر شکوفا بشه.
اکثر افراد رشته های نظری رو میخونن بدون اینکه مشخص بشه آیا نیاز هست ، یا تاثیری در رشته دانشگاهی فرد یا شغل آینده داره یا خیر؟
یعنی درس خواندن برای کسب مدرک و داشتن مدرک برای کسب شغل و هردو اینها برای شروع زندگی مستقل .
در هیچ مقطع زمانی ( دبستان ، دبیرستان ، دانشگاه ) انجام مصاحبه ، تست روانشناختی انجام نمیگیره تا استعداد و علاقه فرد مورد شناسایی قرار بگیره و فرد راه بیهوده وآزمون و خطا رو پیش ببره.
نتیجه حرفم اینه که هم والدین و هم نظام آموزشی باید بین روحیه و استعداد افراد تفاوت قائل بشن و یه نسخه برای درس و آینده شغلی اونها تجویز نکنن.
آقای مهرانی به جرئت بگم 90 درصد فارغ التحصیلان و دانشجویان جتی در مقاطع تحصیلات تکمیلی طرز فکر همین خانم را دارند شاید این پست میتونه نتیجه پست قبلی شما در زمینه کار و استرس شغلی باشه نتیجه اینکه طرف استرس پرداخت حقوق رو داره این میشه که دنبال کار در بانک و آموزش و پرورش و … جاهای اینجوری باشه جایی که بدونه کارش راحته حقوقش سر ماه تو حسابشه و میتونه واسه زندگی آیندش برنامه ریزی کنه.
واقعا همین طوریه
من که خودم دانشجوی ای تی هستم اکثر همکلاسیهام ( 90 درصد خانم ها} همچین طرز تفکری دارن
و فقط دل خودش میکنن به یه نمره دو نمره دانشگاه.به جرئت میگم بیشتر نصف هم کلاسیهام حتی شاید ندونن وبلاگ چیه اما نمره درساشون 19 20 هستش که اصلا به نظر من ارزش نداره.
حرف roho کاملا درسته.هم خانواده + سیستم آموزشی غلط مسبب همه اینها میشه و صد در صد خود طرف هم تو این قضیه دخیله.
علی واحد هم تیکه جالبی رو مطرح کرده که جای تامل داره.
ممنون
این قضیه یکم با شجاعت فرق داره اگر اشتباه نکنم!
نسل ما تنها تو زمینه تحصیل همچین مشکلی رو ندارن، فقط چون الان تو شرایط سنی هستند که میتونن بیشتر زمانشون رو به بهانه تحصیل هدر بدن و از زیر بار مسئولیت شونه خالی کنن میرن دنبال مدرک بعد هم برای قبول نکردن مسئولیت میگن کار نیست (البته خودمم جزو همین نسل هستم و متاسفانه همین مشکل رو هم دارم) اما میشه قبل از تشدید مشکل که در اینجا همون ازدواج هست! خودمون رو درست کنیم.
طراحی صنعتی رشته جالب و پولسازیه اما فعلا تو ایران به علت نوپا بودنش فقط و فقط میشه با ابتکار و خلاقیت پیشرفت کرد، فکر میخواد و زمان.
به هرحال فقط یک آرزو برای خودم ومردم جامعه ام دارم اون هم مسئولیت پذیریه .
به نظر من مشکل زیاد از سیستم آموزشی نیست، مشکل اینه که استخدام دولتی مزایای زیادی داره (و نیاز به تلاش کمتر) که کار عادی نداره. توی هر کشوری اگر دولت چنین مزایایی به کارکنانش بده، انگیزه‌ی کار و تلاش رو از خیلی از مردم می‌گیره. خود من الان از طرف خانواده تحت فشار هستم که در یک جای دولتی استخدام شوم تا «خیالم از درآمد ثابت و تضمین‌شده راحت باشه» و «می‌تونم در کنارش کارهایی رو که دوست دارم انجام بدم». یعنی استخدام دولتی به خاطر مزایا و حقوق تضمین‌شده‌ای که داره و این که نیاز به کار سنگین نداره (یکی دو ساعت کار مفید در روز کفایت میکنه!)، بین مردم و خانواده‌ها تبدیل به یک ارزش شده.
راه‌حلش خصوصی‌سازی یا حداقل خودگردان شدن سازمان‌های دولتیه و از طرف دیگه هم آزادسازی اقتصاد و رفع موانع کسب‌وکار برای افزایش انگیزه‌ی کار خصوصی. در بلندمدت هم تغییر قانون کار لازمه.
البته سیستم آموزشی هم مشکل داره، یعنی میزان پذیرش دانشجو در رشته‌های مختلف به اندازه‌ی تقاضاشون نیست لزوماً (مثلاً همین طراحی صنعتی که مثال زده شده). ولی به نظرم این هم تا حدودی تقصیر خود دانشجویانی هست که بدون مطالعه در مورد بازار کار یک رشته رو انتخاب میکنند و هم این که با خودگردان شدن دانشگاه‌ها و آزاد شدن تأسیس دانشگاه‌های خصوصی بدون محدودیت شهریه تا حد زیادی قابل اصلاحه.
واقعا … حرف دلم رو زدی
بسیار غمگینم اما هنوز امید دارم …
@علی واحد مدال رو دیگران زودتر داده بودند دیگه جایی برای ما نموند 🙂
متاسفانه اکثر خانم ها در رشته آی تی همینطوری هستند !
@آرزومودی راستش فاکتورهای زیادی برای این ماجرا وجود داره اما شرایط و ارزش های ما در جامعه تغییر کرده. به نظرم بخش بزرگی از این موضوع بر می گرده به شرایط رشد. در هر صورت این یکی از موضوع های پیچیده جامعه شناسی است به نظرم.
رشته‌های دیگه رو اطلاع ندارم ولی در رشته‌ی IT و نرم‌افزار ۹۹ درصد خانمها فقط برای گرفتن مدرک وارد این رشته شدند و حتی بعد از گرفتن مدرک هم هیچ دیدی نسبت به رشته پیدا نمی‌کنند!
این همه رشته متنوع در دانشگاه ها هست، پس چرا فکر می کنید افراد کورکورانه یک رشته را می خوانند؟
مشکل از خودشان است که انتخابشان بر مبنای آن چیزی که باشد نیست.
متاسفانه بسیاری از دانشجویان ممتاز کارشناسی که بدون کنکور وارد مقطع ارشد می شوند هم به همین شیوه به تحصیل نگاه می کنند. بسیاری از آنها فقط به دنبای گرفتن مدرک هستند و واقعا برایشان فرقی نمی کندکه در چه رشته ای ادامه تحصیل دهند. واقعا وقتی این افراد را در اطرافم میبینم یک آآآآآآآآآه میکشم.واقعا چرا؟؟؟؟
مشکل اکثر دانشجوها
با اینکه موافقم که این مشکل به طور واقعا جدی وجود داره اما مختص خانمها نیست ، در جاییکه کار می کنم اکثر آقابون ترجیح می دن که یه کار خوب توی مثلا شرکت نفت یا گاز یا جاهایی مثل این داشته باشن … این مساله کار راحت و درآمد بالا و ثابت به نظرم یه مشکل فرهنگی ما ایرانیهاست … قبول ندارید که اکثر ایرانیها ( اگر نقد خودمون به کسی برنخوره ) تنبل هستند؟؟؟
@پگاه
تنبلی رو خوب گفتی پگاه خانوم درسته D:
بعضی از دوستان از کل مطلب فقط برداشت کردن که خانوما چیزی بلد نیستن…توی رشته ما که بیزینسه من تا حالا هیچ حرکت مثبتی از پسرهای هم دانشکده ایمون ندیدم! ولی باز ما که دختریم یه کاری راه انداختیم. این چیزا به دختر و پسر بودن مربوط نمیشه…مهم تلاش و انگیزه است!
@jam
پس شما دختر هستید من وب سایت و وبلاگ شما رو دنبال می کنم … حالا این دوسنان یه مقایسه ای کردن شما ببخشید البته نشون به اون نشون که وب سایت مایا http://www.maia.ir درباره خانم های موفق مطلب نوشته این نشون میده پسرها همیشه انصاف رو رعایت می کنن … مرسی مایا و مرسی همینا و البته درود به مهران امیری دوست داشتنی
@متین البته منظورت حتما امیر مهرانی بوده چون اینجا مهران امیری نداریم 🙂
واى شرمندم امان از اىن نىمه شبها
یک آماری چند سال پیش توی آمریکا منتشر شد و اومدن حدود 20000 دانشجو را بررسی کردند و در مورد هدفشون ازشون سوال پرسیده بودند،فقط 3% این افراد یک هدف مشخص برای بعد دانشگاه برای خودشون تعیین کرده بودند، 20سال بعد همون افراد را دوباره بررسی کردند، جمع ثروت اون 3% بیشتر از جمع ثروت 97% بقیه بود!!!
دانشگاه های ایران فقط الافیه تو رشته هایی مثل کامپیوتر و ای تی !
کاش میشد ترک تحصیل کنم و وقتم رو کمتر هدر بدم !
وقتی تو سیلابس درسی رشته کامپیوتر فقط 2 درس برنامه نویسی c++ و پاسکال گذاشته شده و نصف درس ها , دروس عمومی به درد نخور هستند , چه انتظاری میشه داشت؟
بنده نظرم رو در چند بند ارائه می کنم. درسته که طولانی هست ولی حاصل سال ها مشاهده و ارزیابی است.
– مشکل دختران و شواهدی که بر بی میلی دختران در رشته های مرتبط با کامپیوتر هست
– استعداد و علاقه شخصی
– مشکلات مملکتی و در یک کلام مشکلات کشور ایران
مشکل دختران:
ما در کشوری زندگی می کنیم که هنوز هم نسبتا سنتی شناخته میشه و تهران و دو سه شهر بزرگ ملاکی برای ارزیابی مقدار رشد سنت و مدرنیته نیست. با پیشرفت زمان و رسیدن بانوان ایرانی به آزادی های اجتماعی که در سال های قبلش از اون برخوردار نبودند (حال به دلیل عرف یا قانون) شاهد نقطعه عطفی در گرایش بانوان به سمت بهره مندی از آزادی ها و فرصت های اجتماعی هستیم. حرف من این نیست که این باید باشه و خوبه یا بد، من تنها دارم روایت می کنم.
از طرفی متولدین دهه 60 شمسی در قله جمعیت بوده و بیشترین زاد و ولد در بین همین سنین و خصوصا از سال های 60 تا 65 دیده میشه که ریشه بسیاری از مشکلات همین هست. وقتی که در کنار پیشرفت زمان و محقق شدن آزادی های نسبی شاهد حضور چشم گیر جمعیت زنان و دختران باشیم طبعیتا با حضور چشمگیر اون ها در عرصه های اجتماعی مواجه میشیم. منتها در اینجا به یک مشکل بر می خوریم و اون هم بهره مندی غیر صحیح از فرصت های پیش رو (همچون انتخاب رشته غیر صحیح) هست.
بنا به مشاهدات شخصی و تجاربم در حدود بیش از 80 درصد دانشجویان دختر رشته کامپیوتر و رشته های مرتبط درک و دید درستی نسبت به این رشته نداشته و ندارن و دلایلی همچون بلاتکلیفی در انتخاب رشته، کلاس و ظاهر رشته، سخت بودن رشته های مهندسی دیگر در ظاهر و مناسب نبودن برای دختر در ظاهر، ظرفیت غیر منطقی تمامی دانشگاه ها (آزاد، غیر انتفاعی، دولتی و…) در پذیرش رشته مرتبط با کامپیوتر به دلیل سود آور بودن مادی و سهولت برپا کردن کلاس ها برای دانشگاه هااز شایع ترین دلایل گرایش بانوان غیر علاقه مند به این رشته هست.
من در این دیدگاه از جنس دختر و مونث به طور کلی یاد می کنم و منظورم موارد استثنایی و یا خلاف این دیدگاه نیست. تصویری که از زن در ذهن هست (حداقل در ذهن من) این هست که زن یک موجود با قابلیت های عاطفی و احساسی بسیار بالاس که سایر خصیصه هاش پیرامون و با محوریت همین خصصیه باید رشد کنه یا کرده. از طرفی برای بهانه جویان عرض میکنم که زن هم به خوبی می تونه از رویکرد های منطقی برخوردار باشه اما در این گفته تفاوت های جنسیتیش با مرد مد نظر هست. همین رویکرد در قیاس با توانمندی های عقلی و استدلالی که اغلب رشته های مرتبط با کامپیوتر طلب میکنه باعث میشه که شکافی ایجاد بشه که شاهدش هستیم به خوبی در جامعه. باز هم تاکید می کنم من نرم جامعه رو هدف قرار دادم و به دنبال نمونه های استثنا نیستم.
از سوی دیگه به دلیل مطالب گفته شده در بالا و عرف جامعه در سوق دادن دختر به سمت دانشگاه و استفاده از فرصت های اجتماعی فعلی و آتی یک عرصه جدید و شوق آور رو در افق نگاهشون قرار میده که شاید سال هاس برای پسران عادی شده و رنگ باخته. مثلا سال ها پیش تر پسرها به دانشگاه میرفتن و بعدا دختران جمعیتی بیشتر یافتند. سال ها پیش پسران رتبه دار کنکور بودند و حال دختران حضور چشمگیری دارند. این مقایسه بسیار خوب گویای نوپا بودن افق گفته شده در دیدگاه دختران هست که هنوز به دوران رکودش نرسیده. چرا؟ چون سطح توقع ها و انتظارات دختران مشابه پسران نیست و با صنعتی شدن و اجتماعی تر شدن شبیه پسران میشه و دختران هم پس از ارضای اولیه با دلایلی که در قسمت سوم عرض میکنم همانند پسران عقب نشینی خواهند کرد.
استعداد و علاقه شخصی:
گذشته از بحث جنسیتی، مشکلات سیاسی و اقتصادی رکن استعداد و علاقه شخصی بسیار تاثیر گذار هست و به اعتقاد من بر حسب اولویت در جایگاه اول قرار داره. چه پسر و دختری که به دلایلی جز علاقه و استعداد وارد رشته ای میشن از نظر بنده محکوم به شکست هستن. وقتی علاقه نباشه، مطالعه جانبی و خلاقیت نخواهد بود، و وقتی این دو نباشه ماهیت به روز بودن و پر پتانسیل بودن این رشته برای فرد غیر علاقه مند تبدیل به زمینی لم یزرع و کویری بی انتها خواهد شد.
ماهیت رشته های مرتبط با کامپیوتر عمدتا بر اساس راه اندازی کسب و کار (کار آفرینی) شخصی و اقتصاد خصوصی بنا شده و می بایست از ابتدا بر این اساس به دنبال شغل مقتضی بود. استعداد در این رشته در کنار اینکه درصدی از اون ذاتی هست اما مولود عواملی همچون اطرافیان علاقه مند به کامپیوتر و تاثیر آنها و محیط رشد هم هست و اگر کسانی از فاکتور فوق بهره مند نباشند باید تغییر مسیر بدن.
مشکلات کشور ایران:
در کنار دو عامل گفته شده، مشکلات سیاسی و اقتصادی ایران و رشد بی رویه جمعیت در دهه شصت شمسی و افزایش بی رویه ظرفیت پذیرش دانشگاه ها با رویکرد گذر از بحران باعث مشکلات زیاد شده و می شه. آیاواقعا کشور ما با این ظرفیت هاش نیازمند این همه فارع التحصیل رشته های مرتبط با کامپیوتر هست؟ اگر هست و این همه فارغ التحصیل داریم پس چرا نتیجه ای در خور نگرفتیم؟
از سوی دیگر بنا به ماهیت رشته های مرتبط با کامپیوتر و بودن بستر اینترنت شاهد بروز فرصت های بیشماری در کسب و کار در دنیا هستیم که کشور ایران به دلیل مشکلات اقتصادی و تحریم سهمش از این فرصت ها ناچیز شده و من در بازارهای خارجی توان فعالیت ندارم.
گذشته از این به دلیل عقب بودن صنعت کامپیوتر از همه لحاظ در ایران در قیاس با کشورهای پیش رو، تخصص های عالی باید منتظر رشد سایر موارد باشن تا حرفی برای گفتن داشته باشند. همین امر با توجه به مورد دوم یادآور این هست که ما باید با توجه به شرایط ایران و بومی سازی ایده ها دست به خلق کسب و کار بزنیم.
@silvercover تحلیل خوبی بود اگرچه موضوع مطرح شده نه الزما مربوط به خانمها بود و نه مربوط به رشته کامپیوتر. این وضعیت برای دانشجویان پسر و دختر در تمام رشته‌ها دیده میشه.
@امیر مهرانی
به همین دلیل مطلب رو در سه بخش ارائه کردم که هم دلایل کلی رو بگم و هم پاسخ دوستان در مورد زنان و مردان و…
@silvercover
این همه تحلیل ولی همش از رشته کامپیوتر و خانما چه ربطی به دانشجویان بلاتکلیف داشت؟!!!
@silvercover
“” چه پسر و دختری که به دلایلی جز علاقه و استعداد “”
مگر در ایران خصوصا برای جنس مونث میشه به همچین چیزی هم توجه کرد؟ با وجود این همه دانشگاه و مراکز تحصیل و کسب علم و آگاه سازی جامعه و خانواده ها هنوزم که هنوزه انتخاب خیلی از رشته ها چه در دوره دبیرستان و هنرستان و چه در دانشگاه برای جنس مونث با تمام علاقه و یا استعدادی که وجود داره امکان نداره. چون ظاهری مناسب و قابل قبول نداره هر چند که با انتخاب اون رشته بتونه علاقه و استعداد خودش رو نمایان کنه و در آینده هم از اون استفاده کنه. اگر چه برخی از آقایان هم دچار همین مشکل هستند.
ولی در نهایت به نظر من در ایران مشکل بازار کار هست. چه بسا که خیلی اوقات در مورد رشته ای که مورد علاقه هست تحقیق هم انجام میشه ولی بدلیل اینکه بازار کار مناسبی براش وجود نداره مجبور به انتخاب رشته های دیگر و کارهای دیگر می شوند.
@شروین
در نظراتی که دوستان مطرح کردن این مطلب وجود داشت که عملکرد خانم ها به چه صورت هست. این نکته در کنار دست مایه اصلی نوشته سبب شد تا نظرم رو در چند بخش مجزا اعلام کنم. از طرفی وضعیت خیلی از رشته های دیگه هم به اعتقاد من مشابه رشته کامپیوتر هست…