توی جلسات مشاوره که دارم یک مشکل همیشگی به چشم میخوره و اون هم اینه که در انتخاب رشته دانشگاهی همه نوع معیاری لحاظ شده غیر از توانایی و علاقه شخص. به همین دلیل تعداد زیادی از دانشجویان تازه وسط راه متوجه میشوند که اصلا به رشتهای که در آن تحصیل میکنند علاقهای ندارند. در این مرحله متاسفانه دانشجو دچار سردرگمی میشود چرا که خود را در شرایطی میبیند که نه را پس دارد و نه پیش. اگر تحصیل را متوقف کند تکلیف هزینههای انجام شده چه میشود؟ تکلیف بدون مدرک دانشگاهی ماندن و احتمال عدم پذیرش او در آینده برای کار چه میشود؟ آیا اگر تغییر رشته بدهد و دوباره رشته جدیدی را شروع کند میتواند موفق بشود یا نه؟
تمام موارد به این شکل بهدلیل اجبارهای خانوادگی، بهدلیل مشخصا ترس نداشتن حداقل لیسانس (که یک عامل اجتماعی است)، به دلیل تبدیل شدن ورود به دانشگاه بهعنوان هدف بزرگ، امکانات موجود در محیطهای جغرافیایی، فرهنگ منطقهای و مواردی از این دست دچار اشتباه در انتخاب رشته تحصیلی شدهاند. برای درک بهتر این موضوع به سه نمونه از مشاورهها توجه کنید:
1- خانم 22 ساله فارغالتحصیل کاردانی کودک یاری. در نزدیکی محل سکونت این خانم مدرسهی فنیحرفهای بوده که این رشته را ارائه میداده. ایشان با مراجعه به مدرسه و تحت تاثیر حرفهای مشاور که ظاهرا به هرقیمتی سعی در جذب دانش آموز بوده وارد این رشته شده و بعد از اتمام کاردانی به این نتیجه رسیده که به هیچعنوان توان کار با کودکان را ندارد. (شرایط محیطی)
2- آقا 20 ساله دانشجوی رشته برق. علاقه او بصورت جدی در فعالیتهای هنری است و به سختی دانشگاه میرود، اما تحت تاثیر توصیههای خانواده برای مهندس شدن و پیدا کردن شغل آبرومند است. این شخص دچار تناقض شده که آیا میتواند در این رشته به نتیجهای برسد یا نه؟ اگر به سمت فعالیتهای هنری حرکت کند دچار چه شرایطی خواهد شد؟ (اجبارها و باورهای خانوادگی)
3- آقا 40 ساله مهندس مکانیک. ایشان علیرغم اینکه در زمینه کامپیوتر کار میکرده و به فعالیتهای ورزشی علاقهمند بوده تحت فشارهای خانوادگی برای گرفتن مدرک وارد دانشگاه در رشته مکانیک میشود. در حال حاضر از کار خود راضی نیست اما ترجیح میدهد در همین شرایط بهترین بهرهبرداری را داشته باشد چون راه برگشتی وجود ندارد. (اجبارها و باورهای خانوادگی)
اگر پدر و مادر هستید برای انتخاب رشته فرزندان بیشتر تامل کنید. الزاما باورهای شما درست نیستند! اگر قصد انتخاب رشته دارید سعی کنید به علاقهها و تواناییهای خود فکر کنید تا چند سال از عمرتان تلف نشود.
——————————————————————————————————————————————
می توانید مشترک فید مطالب این بلاگ بشوید و یا در توییتر من را دنبال کنید.
آیا میدانید در چه کاری بیشترین میزان موفقیت را کسب خواهید کرد؟ مشاوره شغلی به شما کمک خواهد کرد که به تواناییهای خود آگاه شوید.
من هم این مشکل را دارم و درام سعی می کنم برطرفش کنم. من مهندسی عمران خوانده ام و این رشته مورد علاقه من نبود. من به زبان انگلیسی و هنر نمایشی علاقه شدید داشتم اما به اجبار خانواده و البته وضعیت کاری کشور وارد این رشته شدم و الان هم 11 سال است شغلم همنینه (در زمینه صنعتی مثل کارخانه و پالایشگاه و به عنوان بازرس کنترل کیفیت عمران) اما این رشته با روحیات من سازگار نیست والان دوباره دارم دانشگاه می روم و در رشته مترجمی زبان درس می خوانم. می خواهم تا مقطع دکترا پیش بروم و به تدریس در دانشگاه (کاری که خیلی دوست دارم) مشغول بشوم و از محیط پروژه و بیابان گردی نجات بیابم.
من هم همین مشکل رو دارم
اما بیخیال رشته تحصیلی و راهی که رفتم شدم
الان کاری که دوست دارم رو انجام میدم و خوشبختانه تقریبا موفق هم هستم 🙂
ممنون از مطالب که ارسال کردید ، بله واقا این یکی از مشکلات جامعه است که بشتر افراد {دانش اموران} با این قضیه درگیرند همچنین خودمن که برای دبیرستان عجولانه وبه حرف دوستانم اشتباه کردم وحالا برای دانشگاه عقب افتادم .
سلام
در مطلب دانشجویان بلاتکلیف به این موضوع اشاره کردم،
ناآگاهی والدین و خود دانش آموز از کاربرد رشتههای دانشگاهی و انطباق این رشته با رشته دانش آموز و اجبار به تحصیل در رشتهای خاص به دلیل امکانات سهل یا در کانون توجه بودن رشته مد نظر و چشم و هم چشمی فارغ از اینکه روحیه فرد با رشته سازگاری دارد و یا فرد توانایی خاص و حرفی تازه برای بیان کردن در رشته مد نظر دارد یا خیر .
این مورد اهمیت نقش مشاور را پررنگ میکند چرا که مشاور آگاهانه با مسئله برخورد میکند و با روان شناسی نیاز و صلاح فرد را تشخیص داده و در نیل به هدف راهنمایی میکند .
در مورد انتخاب روش صحیح و پرهیز از بازگشت و انتخاب مسیر تازه برای ادامه دادن در جهت نیل به موفقیتها میبایست از ابتدا والدین دارای نگرشی آگاهانه باشند و در انتخاب مدرسه یا مربی نیز فعالانه ایفای نقش کنند و از مشاور حتماً باید استفاده کنند تا دانش آموز در مسیر صحیح قرار بگیرد. ( در این مورد توجه دوستان رو به سخنرانی بیل گیتس جلب میکنم http://www.ted.com/talks/lang/eng/bill_gates_unplugged.html )
ایشون در بخش دوم سخنرانی در مورد اهمیت نقش معلم در تربیت و هدایت کودک صحبت می کنه و در این مورد اشاره به مدارسی با نام KIPP می کنه ، این مدارس دارای مربیانی انتخاب شده و فعال هستند و اکثر دانش آموزان رو کنترل میکنند تا دچار افت یا بیعلاقگی در تحصیل نشوند و آمار بالای 96% قبولی در مقاطع عالی رو دارند اهمیت نقش مربی در آینده کودک به خوبی روشن میشه .
من با قسمتی از حرفاتون موافقم به نکته ی مهمی اشاره نکردید اون هم اینکه زمانی که بین رشته های تحربی و ریاضی و هنر و انسانی یکیش رو انتخاب می کنی و کنکور میدی با رتبه های اورده شده نمیتونی رشته های بالا مثل پزشکی ،برق،حقوق دربیای پس مجبوری که به رشته های دیگه که اصلا ازشون اگاهی نداری یا اصلا علاقه نداری بخونی رو انتخاب کنی برای فرار از کنکور مجدد!الان توی دانشکده مدیریت علامه طباطبایی مخصوصا ورودی 86میبینید که دخترها پزشکی و پرستاری و وکالت میخواستند و پسرها هم رشته های هوافضا برق…ولی الان همه داریم مدیریت میخونیم!!
@عسل بله حرف شما هم کاملا درسته.
من خودم فوق لیسانس مدیریت دارم و لیسانس صنایع اونم از دانشگاههای دولتی تهران. اما علاقه ام کامپیوتر بوده و هست. 27 سالمه جای جبران هست ولی یاد زحمتایی که کشیدم میفتم جز عصبانیت چیزی گیرم نمیاد یه جورایی انگار جای جبران نیست واقعا اسف باره. فقط به خاطر ناآگاهی خودم و خونوادم. بدجوری گیر میفتی.
سلام میدونم جای من اینجا نیست چون من دبیرستانی ام اما اگه میشه کمکم کنید هر چی باشه شما با تجربه اید راستش من دوم ریاضی رواز مدرسه ی نمونه دولتی تموم کردم با معدل18.44 این در حالی هست که من واقعا درس میخونم و تلاش میکنم دیگه خسته شدم انقدر خوندم و یه نمره ی حسابی نیوردم البته واقعا با این معدل در این مدرسه جز دانش اموزای متوسطم نه ضعیف پیش خودم گفتم برم انسانی برای رشته ی حقوق با توجه به این که درس خونم حتما میتونم دانشگاه تهران قبول شم هر چی باشه حفظیات خیلی راحت تر از مفهومی هاست من دیگه تحمل نمره ی کم ندارم مامانم میگه اگه بری انسانی توی یه مدرسه ی معمولی بین بچه های ضعیف می افتی شما نظرتون چیه اخه من چرا باید از اعصابم بزنم واسه رشته ی ریاضی از تفریحم بزنم واسه کلاس کنکور و تست البته اینم بگم مدرسه ی نمونه دولتی انسانی نداره من هم ریاضی دوست دارم اما خوب جواب نمیده انسانی هم دوست دارم نظرتون رو بگید لطفا
اومدم یه بار دیگه خواهش کنم کمکم کنید و به پای دبیرستانی بودنم جوابم پشت گوش نندازید بعدشم وقتی اخرش بی کاریه چرا از ریاضی با اون همه کلاس رفتن و سختی بیکار بشیم واااای به دادم برسید
شما چرا جواب من نمیدید خوبه ازتون خواهش کردم گفتم که جواب شما خیلی واسه من مهم تر از اون جیزیه که فکرش بکنید
@رکسانا پاسخ شما رو از طریق ایمیل براتون ارسال میکنم.
خیلی ممنون که منو مسخره ی خودتون کردین.
سلام لطفا کمکم کنید.من ی دختر اول دبیرستانیم .مدرسه تیزهوشان میرم .معدل ترم اولم19.98بوده.خیلیم به ریاضی فیزیک علاقه دارم. اماپدر مادرم به شدت با اینکه من برم رشته ریاضی مخالف اند ومیگن حتما باید بری رشته تجربی.میگن:ریاضی وقت تلف کردنه .حیفه این همه هوش واستعدادت به هدر بره،ریاضی آینده نداره،درآمدخوب نداره و…ازاین حرف ها.چطوری راضی شون کنم؟توروخدا کمکم کنید دارم دیوونه میشم.
سلام. من یکی از بزرگترین مشکلاتی که الان دارم اینه که واقعا نمی دونم چی دوست دارم. تنها چیزی که میدونم اینه که از یکنواختی و یکجا نشستن بدم میاد. و اصلا نمیدونم اگر یکی از این رشته هارو انتخاب کنم ددقیقا قراره سرکار چیکار کنم!! من بلاخره چی باید بخونم که به این روحیاتم بخوره! بازم میگم اصلا نمی دونم چی دوست دارم!از یه طرفه دیگم میخوام رشته ی خوبی انتخاب کنم!
لطفا راهنماییم کنید که دارم روانی میشم. من دوم دبیرستانم و رشتم ریاضیه!!