اگر به چهره‌ی قهرمانان ورزشی روی سکوهای المپیک نگاه کنید احتمالا متوجه می‌شوید که برندگان مدال برنز از برندگان مدال نقره خوشحال‌تر هستند.
دلیل این موضوع اثر پایانی است که ورزشکاران تجربه می‌کنند. ورزشکاران برنده مدال برنز مسابقات را با پیروزی (خاطره خوش) تمام می‌کنند اما برندگان مدال نقره با شکست (خاطره بد) مسابقات را به‌پایان می‌رسانند.
دانیل کاهنمن برنده نوبل اقتصادی در تحقیقی مشخص می‌کند که مغز ما در یادآوری خاطرات اثر پایانی آن رویداد را به‌یاد می‌آورد و نتیجه می‌گیرد که آن موقعیت خوب یا بد بوده.
مثلا در پایان یک رابطه، اگر رابطه با گفتگوهای بدی پایان یابد افراد تمام آن رابطه را بد می‌دانند و برعکس.
کاهنمن به این اتفاق نام تئوری اثر پررنگ پایانی را داد. این تئوری می‌گوید که اقدام‌های آخر مهم است. شکل پایان دادن یک کار و آخرین اقدامات ما اگر رنگ و بوی پیروزی داشته باشد ما احساس شکست نداریم و اگر اقدامات ما رنگ و بوی شکست بدهد ما خودمان را شکست خورده می‌دانیم.
به همین دلیل آدم‌هایی که تلاش می‌کنند و نمی‌شود معمولا از آنهایی که کار را نیمه‌کاره رها می‌کنند خوشحال‌تر هستند.
لینک این پست در کانال مربی: چرا برندگان مدال برنز از برندگان مدال نقره خوشحال‌ترند؟
[…] امیر مهرانی […]