اغلب ما زمانمون رو میفروشیم. براساس ساعت پول میگیریم و کار میکنیم. فرقی نمیکنه که کارمند باشیم یا مستقل کار کنیم. در نهایت زمان معیار اصلی کارکرد حساب میشه.
با خیلیها برخورد میکنم که سر زمان کارشون چنان سفت و سخت برخورد میکنن که نتیجهی کارشون تحت تاثیر قرار میگیره. یعنی محدوده زمانی میشه پاشنه آشیل کارشون و معمولا درگیر این حساب و کتاب هستند که چقدر کار کردم و چقدر پول گرفتم.
معمولا این معادله، زمانی بهمشکل برمیخوره که نتیجهی کار هنوز مشخص نشده و افراد سفت و سخت سر دریافتیهاشون میایستند. یا معمولا درگیر گفتگوهایی میشن که مگه چقدر پول میگیرم که بیشتر کار کنم؟
اما نکته قابل توجه اینه که افراد دقیقا زمانی موفق میشوند که بهجای فروش زمان، نتیجهی کارشون رو بفروشند. بنابراین ممکنه که زمانهایی پیش بیاد که بیشتر از زمان تعهد شده کار کنید. انرژی اضافهای که برای دریافت نتیجه میگذارید باعث پیشرفت شما و جلب اعتماد دیگران میشود، نه انجام وظیفه مورد انتظار در زمان مشخص. بنابراین بجای فروش زمان، نتیجهی کارتون رو بفروشید. در این شرایط صرف زمان و انرژی بیشتر برای شما اعتبار بیشتر میسازه و فرصتهای بیشتر در اختیارتون میگذاره.
سلام آقای مهرانی
به موضوع خوبی اشاره کردین.
مشکلی که من گاهی باهاش درگیر میشم اینه که نمیتونم در ابتدای کار کارفرما رو قانع کنم که از پس این کار هم برخواهم اومد و به عبارتی نتیجه کار خوب خواهد بود و اینجاست که خود کارفرما براساس نتیجه دستمزد رو تعیین نمی کنه. (بیشتر در مورد مسائل تحقیقاتی به ویژه برای مکان های دولتی)
پیشنهاد شما چیه؟
سپاس
ندا جان موضوع این مطلب بیشتر درباره این مسئله بود که مترمون رو زمان و پول نذاریم و به نتیجه کار توجه کنیم. اون جمله مگه چقدر پول میگیرم که کار کنم اینجا کلیدیه. در هر صورت تقریبا شرایطی که گفتی تو اغلب کارها حاکم هست و تا جایی که من بلدم بیشتر قدرت مذاکره هست که سبک و سیاق کار رو مشخص میکنه.
این موضوع خیلى خوبه ولى زمان معیار ثابتى که میشه باهاش معامله کرد، توى خیلى از کارها سخت میشه نتیجه را فروخت. اما باید راجبش و پیدا کردن راهش فکر کرد
با سلام
نکته ای که گفتید می تواند دقیقا نشان دهد که کاری را که داریم انجام می دهیم کار مورد علاقه مان است یا نه. اگر به این فکر می کنیم که فقط ساعات کاری مان را پر کنیم یعنی اصلا علاقه ای به کارمان نداریم اما اگر ساعت کاری برایمان مهم نباشد این جاست که آدم در کارش غوغا میکنه.