آشنایی با شرکت مجهول برای استخدام

چند وقت پیش سیدعلاء سبزپوش مطلبی با عنوان استخدام مجهول در شرکتی مجهول در بلاگش نوشت و در مورد این‌که چرا شرکت‌ها اطلاعات خودشان را در آگهی استخدام منتشر نمی‌کنند، سوال کرده بود و این را حق کارجو دانسته بود که بداند قرار است با چه شرکتی طرف شود که اتفاقا نکته بسیار مهم و درستی است. آقای واحد و آقای آواژ هم به عنوان دو مدیرعامل بلاگر در بخش نظرات بلاگ نکات خوبی را در این مورد مطرح نمودند که من اینجا بازنشر می‌کنم:

علی واحد

مطلب درستی است و به نکته ظریفی اشاره کردید، نکته ای که به درستی متقاضی استخدام را دچار سردرگمی می کند، اما این مساله یک وجهه دیگر هم دارد. فرهنگ مساله دار کسب و کار در ایران.
اگر کسی در آگهی استخدامی عنوان شرکت را نمی گذارد به چند دلیل است:
– از شرکتهای تبلیغاتی می ترسند، وقتی شما در روزنامه آگهی می دهید کسانی هستند که از اطلاعات شما به عنوان لید بازاریابی استفاده می کنند و پشت سر هم با شما تماس می گیرند.
– از همکار فعلی می ترسند، برخی شرکتها می خواهند بدون اطلاع یک کارمند فعلی که قصد دارند با وی قطع همکاری کنند، آگهی بزنند و مصاحبه بکنند و پس از پیدا کردن شخص جایگزین مناسب، مساله را علنی کنند. آنها می ترسند همکار قبلی با خواندن آگهی ها متوجه شود.
– از اداره دارایی می ترسند، این تلقی هنوز در بین برخی وجود دارد که ممیزان دارایی یا بازرسان تامین اجتماعی این آگهی ها راچک می کنند، آنهایی که فعالیت غیرشفاف دارند و یا ثبت شده نیستند،این شکل آگهی می کنند که خودشان را در معرض دید قرار ندهند.
-از رقبا می ترسند، این گروه فکر می کنند که با مشخص شدن اسم شرکت ممکن است با استفاده از متقاضیان استخدا جعلی از طرف رقیب مورد جاسوسی صنعتی قرار گیرند، یا وضعیت شان در شروع فعالیت های جدید یا بازارهای جدید برای دیگران عیان شود.
– از چیزی نمی ترسند، ادای دیگران را در می آورند! وقتی یک شرکت می خواهد آگهی دهد، بعضی وقت ها خیلی ساده سایر آگهی ها را می بیند و تلاش می کند شکل آنها آگهی دهد! چون فکر می کند این شکلی درست است بدون آنکه منطق پشت آن را بداند!

البته این بیشتر مربوط به فرهنگ آگهی استخدامی چاپی ما (اعلان- روزنامه) در شرکتهای کوچک است. آگهی های اینترنتی یا موسسات کاریابی از این مشکلات ندارند.
همین!

مجید آواژ

آقای واحد تقریبا تمام مطالب را به درستی گفتند. تنها دو  نکته من باید اضافه کنم، نکته اول  ترس از سفارش است. فرض کنید که فلان جویای کار دنبال کار می گردد. به محض اینکه متوجه می شود که شرکت W به دنبال نیروی کار است، می گردد و یک آشنا با یکی از مدیران شرکت W پیدا می کند. این آشناها خیلی دردسر سازند، چون ممکن است یکی از آنها ممیز مالیاتی باشد و دیگری بازرس بیمه و آن یکی هم مدیر مالی فلان مشتری که حسابی با آنها کار دارید و نمی توان به سادگی به آنها جواب رد داد. برای همین است که شرکت باید به نحوی عمل کند که خطر این آشناها و درخواستهای پارتی بازی کاهش یابد.
نکته دوم اینکه وقتی یک نفر به صورت ناشناس وارد جایی می شود، کمتر از آمادگی برای ساخت پاسخ های از پیش تعیین شده برخوردار است. به عنوان مثال همه کسانی که قبلا در بهساد مصاحبه داده اند می دانند که من در مورد چه موضوعاتی سئوال می کنم. فرد جدید با مراجعه به قبلیها و یا پرسنل شرکت از نکات مصاحبه کسب اطلاع می کند.
در مجموع من با روش پنهان سازی خیلی موافق نیستم. معایبش به مراتب بیش از مزایای آن است.

اما برای رفع این مشکل شرکت‌ها می‌توانند اطلاعات عمومی مثل آدرس سایت و نوع کار و مواردی از این دست را به متقاضی بصورت شفاهی – تلفنی در هنگام دعوت به مصاحبه اعلام کنند.

اما مهم‌تر از همه این موضوع است که کارجو حتما و حتما معیارهایی برای کار کردن خودش داشته باشد که بخشی را بتواند در هنگام دعوت به مصاحبه سوال کند و بخشی را در زمان مصاحبه.

شک نکنید که وقتی بدانید چه انتظاری باید از محیط کار داشته باشید، می‌توانید کاری پیدا کنید که میزان رضایتتان از آن بالا باشد. قبل از هر مصاحبه به این موضوع خوب فکر کنید!

——————————————————————————————————————————————————————-

دنبال متخصص می‌گردید؟ آگهی استخدام خود را اینجا منتشر کنید. برای کسب اطلاعات تماس بگیرید.

می توانید مشترک فید مطالب این بلاگ بشوید و یا در توییتر من را دنبال کنید.

نمایش 0 دیدگاه
  • roho
    پاسخ

    با نظر آقای سبز پوش و شما موافقم اما به نظرم موردی که آقای واحد بیان کردند به کارجو ارتباط کمتری دارد چون این موارد جزو مسائل مدیریتی هست و بسته به جایگاه و قدرت شرکت محافظه کاری در انتشار اطلاعات عمومی مساله ای هست که کارجو از آن بی اطلاع هست و قدر مسلم باید به کارجو قدرت انتخاب داد و اطلاعات مورد نیاز رو در اختیارش گذاشت ، چون در این حالت ممکن هست هر شخصی ولو غیر متخصص هم دچار شبهه بشه و بخواد از این فرصت استفاده کنه و دیگر اینکه افراد متخصص هم همان طور در مصاحبه محافظه کار باشند. این مورد یک مساله دو طرفه هست اما اکثر شرکت ها یکطرفه و با نگاه از بالا با آن برخورد می کنند.

  • امیر مهرانی
    پاسخ

    @roho آقای واحد در پاسخ به این سوال که چرا شرکت‌ها اطلاعات نمی‌دهند این نکات را بیان کرده‌اند.

  • roho
    پاسخ

    خب فرمایش شما متین، اما من عرض کردم این ها با کارجو کمتر ارتباط دارد ، چون کارجو از بیرون به این محیط وارد می شود و به این مسائل کمتر اطلاع دارد.

    کارفرما هم وقتی این قدر بزدل باشد که بخواهد بعد از پیدا کردن جایگزین به کارمند اطلاع دهد بهتر است تعارف را کنار بگذارد والا بیشتر مواقع این بلا را کارمند با گرفتن چند روز مرخصی سر خود او در می آورد.

    نکته ای که خود شما هم در آخر فرمودید بهترین حالت در همکاری مبادله اطلاعات بین دو طرف هست ، کارفرما مشخص کرده به چه تخصصی و زمان و چقدر هزینه نیاز دارد و کارمند هم چقدر به این اعتماد پاسخگو خواهد بود. در غیر این صورت همین وضعیتی که در آن بسر می بریم ادامه پیدا می کند.

  • علی واحد
    پاسخ

    ما الان راه حل نسبتا خوبی برای آشنا کردن متقاضی با شرکت پیدا کرده ایم، اول آنکه بیشتر آگهی استخدام ما در فضای مجازی و وب سایت های تخصصی اینکار و یا خود وب سایت رادمان منتشر می شود، اگر هم قرار باشد در روزنامه آگهی بدهیم، آگهی بسیار ساده ای است: “عنوان شغلی + نشانی وب سایت شرکت” همین!
    متقاضی به این شکل مجبور می شود قبل از آنکه رزومه بفرستد حتما وب سایت شرکت ما را ببیند و یک آشنایی با محلی که می خواهد رزومه بفرستد پیدا کند. معمولا با نسبت بالاتری توانسته ایم از افرادی که این شکلی برای ما رزومه فرستاده اند، همکار خوب انتخاب کنیم.
    دقت کنید اینجا ما آدرس وب سایت شرکت را می گذاریم، نه تنها یک نشانی ایمیل، چرا که مشاهده کرده ام که آنهایی که حتی در آگهی استخدام، آدرس ایمیل رسمی شرکت را هم می دهند باز افراد زحمت مراجعه به وب سایت برای آشنایی بیشتر را نمی کشند و همینطور رزومه خود را برای همه می فرستند (جالب است برخی مواقع آدرس شرکتهای مختلفی که برایشان رزومه می فرستند را در CC می گذارند!)
    همین!

  • محمد
    پاسخ

    این روش که ما اخیراً استفاده کردیم چطور است: اطلاعات لازم برای تصمیم‌گیری در آگهی قید می‌شود اما نه طوری که شرکت توسط کسانی که نمی‌خواهیم بفهمند قابل شناسایی باشد. مثلاً می‌گوییم که برای چه نوع پروژه‌ای می‌خواهیم استخدام کنیم و چه تکنولوژی‌هایی استفاده می‌شود و در چه نوع تیمی قرار است کار کند.
    البته مشکل بزرگ این روش زیاد شدن حجم آگهی است! که برای ما هم پیش آمد.

  • roho
    پاسخ

    آقای افشار محبی هم در این آدرس توضیحاتی در این مورد داده اند

    خودتان را تبلیغ کنید: شرکت‌ها

    http://blog.afsharm.com/2011/01/blog-post_25.html

  • سید علا سبزپوش
    پاسخ

    ممنون از جناب مهرانی بابت توجه به مطلب ، راستش دغدغه زیادی در این مورد داشتم و همیشه معتقدم به دلیل نداشتن اطلاعات کافی ، نمی توان محل کار مناسب را پیدا کرد ،
    همین
    با آرزوی توفیق

  • امیر مهرانی
    پاسخ

    @سید علا سبزپوش مرسی از شما بخاطر مطرح کردن این موضوع خیلی مهم.

  • جواد واحد
    پاسخ

    باسلام خدمت آقاي واحد اگر جسارت نباشد مي توانم بپرسم كجايي هستين ممنون

  • وفا
    پاسخ

    موضوع جالبي را مطرح نموديد. اين روش مختص ايران نيست. شركتهاي بزرگ بين المملي هم همين كار را ميكنند. كمتر ممكن است آگهي استخدام براي پست كليدي يا نيمه كليدي از يك شركت بزرگ را با نام و نشان در روزنامه ببينيد. آنجا البته استخدام روند ديگري دارد و عمدتا توسط سازمانهاي “اين كاره” انجام ميشود (كه البته آنهاهم مجبورند اطلاعات آن سازمان را در اختيار كارجو قرار ندهند). ولي يك سوال: آيا كارجوها دوست ندارند بدون آنكه خود را معرفي (يا به عبارتي عرضه) كنند، از شركت اطلاعات مشروح و مفصل داشته باشند؟ محيط شركت، وضع حقوقها، اخلاق و منش مديران، آدرس شركت و …؟ حالا چرا اين حق، يعني كسب اطلاع از وضعيت طرف مقابل بدون معرفي خود، را براي شركتها حلال نميدانيم؟ كمي كه در انگيزه اصلي اين داستان دقت كردم، ديدم اصلاً منشاء طرح مسئله همين بوده كه كارجو ميخواسته بدون اقدام براي استخدام در شغل، اطلاعاتي كسب كند…كه البته حق اوست… به نظرم بايد تعادلي برقرار باشد…

یک نظر بدهید